Site brede activiteit

Wat mij betreft is een BIG register voldoende. Verder zouden we moeten vertrouwen op de marktwerking als kwaliteitsverbeterend instrument. Dat kan als de gehele financiering van de fysiotherapie anders wordt. Namelijk als volgt: Iedereen kan een bepaald jaarbudget fysiotherapie inkopen. De premie is afhankelijk van het verzekerde bedrag ofwel maximale dekking. De dekking is hoger als de totale som van premies, want het is een risico verzekering en anders kun je het net zo goed direct uit eigen zak betalen. Wie betaald dan dit verschil van iemand die zijn budget nodig heeft? Dat zijn diegene die hun budget niet opgebruiken. En daar zit hem tot nu toe nu de moeilijkheid. Patiënten vinden dat ze er voor betaald hebben , fysiotherapeuten die gemakkelijk kunnen zien of de patiënt nog recht heeft op vergoeding dit lopend jaar, en niet voldoende werk hebben, fysiotherapie die soms best aangenaam (aandacht en massage) is… Dit zijn factoren die oneigelijk gebruik van het verzekerd budget in de hand werken. De verzekeraar wil winst maken op de AV maar de premie tov de concurrentie niet verhogen, dus bespaard op onze tarieven ( al jarenlang geen adequate aanpassingen) en bedenkt allerlei methoden om het behandelgemiddelde te drukken. Dit is dom want met fysiotherapie is het in beginsel ook de mogelijk om veel kosten voor 2e lijnszorg uit de basisverzekering te besparen! Hoe komen we daaruit? Simpel geef de patiënt die zijn jaarbudget niet gebruikt een deel van zijn premie terug en onze prijzen volledig vrij. Patiënten zullen dan gaan zoeken op prijs/kwaliteitsverhouding, waarbij volgens mij kwaliteit nog belangrijker als prijs gevonden gaat worden. Het zinloos opconsumeren van het budget zal stoppen. Ook patiënten die te laag verzekerd blijken zullen vooral kwaliteit voor hun geld willen en zich het jaar daarop wellicht iets hoger verzekeren en zo bijdragen aan de solidariteit van het verzekeringsprincipe. En de therapeuten? die zullen hun best moeten doen om door voortdurende kwaliteit (dat is resultaten, de duurzaamheid van de resultaten uitend in een hoge patiënttevredenheid) meer of genoeg patiënten aan te trekken . Doen ze het goed en kunnen ze zelf hun tarieven verhogen. Eindelijk kan men dan zeggen dat kwaliteit en scholing zich lonen en kunnen we alle bureaucratische geldverslindend maatregelen zoals 2 kwaliteitssystemen en HKZ keurmerken audits en mastertitels loslaten. Wie vind dit ook een goed idee?

Prima Koen,
Wat je zegt…..de marktwerking filtert vanzelf de kneuzen eruit en al die bureaucratische, dure en tijdrovende soesa is niet meer nodig. Mee eens dus!!

Omdat
– Het de meerderheid van de collega’s blijkbaar totaal niet boeit hoeveel registers er bestaan (niemand die er zich echt over opwindt)
– Fysiotherapeuten nogal stijfhoofdig zijn en de hot shots van KNGF en Keurmerk daar zeker geen uitzondering op vormen
gaan we helaas inderdaad nog jaren last van hun egotripperij hebben.
En ja, dat kost geld en energie.

Gerard

Eén register is in het belang van alle patiënten en fysiotherapeuten! KNGF was en is absoluut bereid energie te steken in gesprek met Keurmerk!!

Beste Frank,

In vogelvlucht de laatste anderhalf jaar:
Het verschil tussen de registers kun je zelf makkelijk nagaan door op de website van het keurmerk te kijken (ff door het jargon proberen heen te lezen). Het oude register is wat het al jaren is.
Dat is dan ook deel van het antwoord op je waarom vraag.
Andere redenen zijn
– het nieuwe bestuur heeft de potentie van het enige goede project (KIB) van het oude bestuur slecht ingeschat
– persoonlijke rancunes en politiek
– en niet te vergeten: geld!

Groet,

Gerard
– niet te vergeten

Helemaal mee eens!

Beste Joep,

Ik ben het niet met je eens. Wat mij betreft hoeft niet elke huidig werkzame fysiotherapeut MSc afgestudeerd te zijn (al dan niet met een specialisatie). Maar ik zie veel positieve kanten aan de MSc afgestudeerde fysiotherapeut.

Voornamelijk binnen de eerstelijnszorg zal een MSc afgestudeerde fysiotherapeut met toenemende mate een rol kunnen spelen. De druk op de eerstelijnszorg is namelijk hoog en zal naarmate de vergrijzing meer en meer toeslaat alleen maar hoger worden. Patiënten zijn tegenwoordig gezonder, worden ouder en willen tot op hoge leeftijd fit blijven. Doordat ze ouder worden zullen het aantal chronisch zieken en individuen met co-morbiditeiten stijgen. In de toekomst zal de huisarts deze patiënten niet allemaal helemaal zelf kunnen adviseren en behandelen.

Er is nu al sprake van een taakherschikking. Zie de toenemende rol van de praktijkondersteuner, wijkverpleegkundigen, verpleegkundig specialisten alsook die van de physician assistant. De Overheid stimuleert deze grotere rol van de eerstelijnszorg dan ook aangezien eerstelijnszorg vele malen goedkoper is dan ziekenhuiszorg. Binnen de KNGF en onder zorgverzekeraars wordt met steeds grotere belangstelling gekeken naar deze ontwikkelingen. In het kader van substitutie van zorg kan er dus veel geld bespaard worden.

De fysiotherapeut is bij uitstek de specialist van het bewegend functioneren en we staan in de eerstelijnszorg dan ook dicht bij de huisarts. Gezien bovenstaande argumenten pleit ik ervoor dat we als specialist over het bewegingsapparaat patiënten zoveel mogelijk binnen de eerstelijn blijven zien en niet bij bijvoorbeeld de orthopeed wanneer er géén operatieve indicatie is. Daarvoor moeten we wel voldoende opgeleid zijn. Om de toenemende druk op de huisartsenpraktijk daarbij te ontlasten moeten we op hetzelfde niveau kunnen klinisch redeneren als de huisarts, waarbij we wetenschappelijk gefundeerde uitspraken kunnen doen.

Een hoog niveau van klinisch redeneren wordt naar mijn mening niet bereikt binnen de reguliere bachelor opleiding. Zelf geef je aan dat dokters werken met ‘webbased, up-to-date informatie.’ Dat is mooi maar diezelfde dokters hebben een MSc graad. Ze weten dus wat de zin (en onzin) is van de informatie die beschikbaar wordt gesteld. Bovendien weten dokters (en MSc fysiotherapeuten) wat de klinische onzekerheid is van desbetreffende informatie.

Wat nou juist zo mooi is aan academisch geschoolde fysiotherapeuten is dat onderzoek en de klinische praktijk met elkaar verbonden raakt. Academici die zelf niet of nauwelijks ooit een patiënt hebben aangeraakt leveren een bijdrage aan het beroep fysiotherapie. Dat is mooi. Maar het zou mooier zijn dat daadwerkelijk zinnig, praktisch en bruikbaar onderzoek wordt verricht dat direct is te integreren bij de praktijk om de hoek. De universitaire masters fysiotherapie (SOMT) en fysiotherapiewetenschap (Universiteit van Utrecht) zijn daar dan ook een logisch antwoord op.

Verder komt daar nog de extended scope fysiotherapeut (ESP) om de hoek kijken. Vorig jaar in november kwam minister Edith Schippers van Volksgezondheid, Welzijn en Sport met de mededeling dat de taakherschikking in de zorg succesvol is. De nieuwe beroepen verpleegkundig specialist (VS) en physician assistant (PA) hebben succesvol zelfstandig voorbehouden handelingen in de vorm van een experiment uit mogen voeren. Dit leidt tot betere kosteneffectiviteit en kwaliteit. De MSc fysiotherapeut zou in die taakherschikking opnieuw een rol kunnen spelen als die van een extended scope fysiotherapeut. Ofwel anderhalvelijns zorg. Op dit moment loopt er een pilot om te kijken of speciaal opgeleide ESP’s even effectief aanvullend beeldvormend, bloed en functieonderzoek aan kunnen vragen vergeleken met de huisarts. In verschillende landen als waaronder onder andere Engeland, Australië en Nieuw-Zeeland is de ESP al geheel geïntegreerd en succesvol gebleken. Dit gaat er dan ook zeker komen.

Bovenstaande argumenten geven je hopelijk te denken dat er wel degelijk vraag is naar MSc fysiotherapeuten. Daarnaast wil ik nog even reageren op je statement dat MSc fysiotherapeuten geen betere zorg leveren. Meer gerichte educatie resulteert mijns inziens per definitie in betere kwaliteit.

Ten slotte lijkt een van jouw voornaamste bezwaren de mogelijke devaluatie van de mastertitel. Tussen de huidige masters in Nederland is überhaupt al een groot (niveau) verschil, zo beweren sommigen. Dat argument wordt al decennia aangevoerd door bepaalde universitaire opleidingen jegens anderen. ‘Een doctorandus in de ene discipline is niet te vergelijken met een doctorandus in een andere discipline.’ Dus een MSc fysiotherapie is dan ook niet te vergelijken met een MSc geneeskunde. Dit – al dan niet vermeende – niveauverschil is al jaren een bron van angst en onrust bij sommige mensen. Dit is inherent aan ons huidige systeem. Hier zullen we dus mee moeten leven.

Graag nodig ik geïnteresseerden uit om te reageren.

Groeten Jasper

Die titel Master of Science is toch alleen een universitaire.? Of heb ik dit nu verkeerd? Veel fysiotherapie masteropleidingen zijn professionele masters en dan ben je toch MPT. Zijn er al universitaire masters fysiotherapie en is dat de bedoeling van de VHVL-fysiotherapeuten? Het verschil zal afhangen van de verschillende curricula. Waar liggen de zwaartepunten; applied science of wetenschapsfilosofie, interpreteren van onderzoek of scholing in onderzoeksmethoden, etc. En verder blijft er nog altijd het debat tussen WO en HBO wie de echte master is.

Dag Jan Willem,

de titel Msc heeft betrekking op het opleidingsniveau, niet of dit aan een universiteit of een hogeschool is behaald. De Msc titel is ook niet gekoppeld aan het leren verrichten van wetenschappelijk onderzoek, maar uitsluitend aan het niveau van afstuderen. Dit is een internationale titel en staat los van of je een universitaire of een HBO opleiding hebt gevolgd.

De meeste fysiotherapie gerelateerde HBO opleidingen zijn door de overheid gemachtigd om een Msc titel af te geven, de reguliere opleidingen fysiotherapie mogen de titel Bachelor of Science afgeven. Voor de titel maakt het dus niet of je aan een HBO of aan een Universiteit Fysiotherapie studeert.

Theoretisch maakt het voor de inhoud van de opleiding wel verschil, een universiteit zou meer opleiden tot wetenschappelijk onderzoeker, een HBO meer voor een beroep. Opleidingen tot pure wetenschappelijke onderzoeker bevinden zich aan een Universiteit en een PHd (dr.) traject is ook logischer na een master studie aan een Universiteit. Andersom gaat deze regel echter niet op; niet iedere studie aan de Universiteit leidt op tot wetenschapper, de opleiding geneeskunde bevindt zich bijvoorbeeld ook aan de Universiteit terwijl deze studie ook opleidt tot een beroep, namelijk dat van arts.

Ik ben het daarom ook volledig eens met Jasper. Het Msc niveau betekent dat we het vak Fysiotherapie naar een hoger niveau tillen en daarmee beter een positie kunnen verwerven in de gezondheidszorg en ook die positie waar kunnen maken. Het betekent niet veel anders dan een verdieping van de opleidingen. Het MSc niveau van opleidingen Fysiotherapie heeft echter niet veel te maken met het verrichten van wetenschappelijk onderzoek, dat hoeven we echt niet allemaal te kunnen, dat is gewoon een ander vak. Daarvoor kun je naar de Universiteit, waar je volgens de wettelijke bepalingen hetzelfde niveau haalt als in het HBO, alleen in een ander beroep. Of dit niveau ook werkelijk gelijk is is onderwerp van discussie en zal verschillen per opleiding.

Heldere reacties van Jasper en Henri, volledig in lijn met mijn gedachten. Echter; De titel MSc mag niet leidend zijn, de inhoud van de geboden zorg wel. Logische gedachte dat ‘hoe slimmer de therapeut, hoe meer KANS dat de geboden zorg beter is’ , maar dat is geen wetmatigheid. Dat huidige fysio’s met MSc ambitie worden geholpen/gestimuleerd om ‘te groeien’ en een MSc te behalen, is een gezonde ambitie. Zou goed zijn als daar één kwaliteitsregistratie en één sterke (wetenschappelijke) beroepsvereniging zich sterk voor zou maken. Financiering zal namelijk nog een puntje worden, met één mond naar buiten treden is dan een groot goed!

Dat een toekomstperspectief wordt geschetst waarin de fysiotherapeut van de toekomst MSc is uitstekend. Gezien inhoud van jullie beroep ook terecht. Impliceert wel: Entree eisen opleiding aanzetten (VWO of HAVO met extreem goede eindlijst en zwaar profiel). Als dat weer impliceert dat instroom opleiding paar jaar zwaar achterblijft en diverse opleidingen in financiele nood, dan accepteren en rug recht houden. Anders dreigt een devaluatie van de MSc fysiotherapie titel, die de hele exercitie overbodig maakt.

Nu een titel ‘verplicht’ invoeren en daar een intrinsieke kwaliteit aan koppelen is, los van de praktische (financiele en logistieke) bezwaren voor een groot aantal uitstekende fysiotherapeuten, nergens op gebaseerd. Terwijl de praktische bezwaren er wel toe kunnen leiden dat deze uitstekende ‘niet MSc fysiotherapeuten’ in de toekomst worden gekort. Laten we eerst in een gedegen kwaliteitssysteem eens onderzoeken of er wel een verschil bestaat tussen MSc en niet MSc fysiotherapeuten die onderdeel uitmaken van een kwaliteitsnetwerk. Kan nog best verassend worden.

Joep Teijink

Wil de Rivm nu een relatie tussen leeftijd of omgevingsfactoren en ongezondheid aantonen?

Hoe jonger, hoe ongezonder dus dan liever hoe ouder hoe gezonder