Reactie op weblog Bas Eenhoorn; zomer met veel beweging in de fysiotherapie

[Ruud Lindenburg]

Geachte heer Eenhoorn,

Allereerst aangaande de stijging van kosten ten laste van de basisverzekering; patiënten worden soms verwezen door artsen en specialisten met een door hen gestelde diagnose. Dit kan een chronische indicatie betreffen.
Er zijn geen aandoeningen welke op basis van de fysiotherapeutische analyse onder de noemer chronisch vallen en als zodanig ook kunnen worden gedeclareerd. Immers bij een materiële controle dient een volledig volgens de norm, door de specialist ingevuld verwijsformulier te worden overlegd. Hapert iets aan de invulling dan voelt de zorgverzekeraar zich bevoegd om declaraties van de fysiotherapeut terug te vorderen. Mij is gebleken uit contacten met zorgverzekeraars dat men liever de fysiotherapeut hierop aanspreekt dan dat men de specialist hier over onderhoudt (hoewel dat volledig op zijn plaats zou zijn).

Uw tweede lijn; Langdurend aaneengesloten interventie in de fysiotherapie zonder evidentie.
Uit de wijze waarop u dit aan ons communiceert leid ik af dat de deskundigen op het KNGF hoofdkantoor geen adequaat antwoord kunnen formuleren.
Het is mij al jaren een gruwel dat de zgn. chronische lijst van Borst niet inhoudelijk werd becommentarieerd. Ogenschijnlijk omdat men inhoudelijk akkoord was of kwalijker, omdat men geen inhoudelijk weerwoord kon formuleren.
Het is mij na vele pogingen gebleken, dat contact zoeken met zorgverzekeraars en paramedisch adviseurs op persoonlijke titel geen effect sorteert. Noch met het oog op de wijze van contractering noch met het oog op de te bespreken vakinhoud. De zorgverzekeraar duikt op gepaste momenten weg achter de brede rug van wettelijke bepalingen van de overheid.

Het siert u dat u met uw medewerkers het belang van de patient voorop stelt. Echter, bij gebrek aan een vakinhoudelijk weerwoord of onderbouwing is het voor het CVZ eenvoudig om zonder gewetensbezwaar de minister toch te adviseren bepaalde chronisch aandoeningen uit het basispakket te halen.
Hier bepaalt de ontbrekende fysiotherapeutisch evidentie het lot van de chronisch patiënt. Ik herinner mij dat de lijst Borst gezien werd als een prikkel voor onze beroepsgroep om ons handelen te onderbouwen. Verslaglegging kon daar bij van pas komen maar vormde niet de essentie. De essentie wordt bepaald door de inhoud. Het gemis aan evidentie komt nu wederom op een pijnlijk duidelijke manier naar voren met consequenties voor fysiotherapeut en patient.
Uw gedachte tot omvormen van het systeem heeft weliswaar een te begrijpen economische grondslag maar schuift de fysiotherapeutische evidentie naar mijn mening wederom naar de achtergrond.

Uw conclusie is mij niet duidelijk. Dat bezuinigingen een rol spelen kan ik volgen maar er is zeker geen sprake van nieuwe inzichten. Er is sprake van herhaling van een eerdere vraag; wat is de fysiotherapeutische evidentie ? Daarom twee dingen; ik wil als fysiotherapeut dat er werk gemaakt wordt van de evidentie. Daar zal de patient dan uiteindelijk ook van profiteren.
Ten tweede; het aanvullend verzekeren bevorderen zal door de zorgverzekeraar in dank worden aanvaard maar lost ons inhoudelijke probleem niet op.
De patientenverenigingen zullen zich hier als vertegenwoordiger van de patient moeten laten horen en de patient adviseren. Het KNGF kan dat aan de patientenverenigingen communiceren en daarmee houdt het op. Het KNGF behartigt eerst en vooral de belangen van de fysiotherapeut. De ons nog resterende tijd zal anders benut moeten worden.

Het is mijn bedoeling een reactie te geven die kenbaar maakt dat voor mij als fysiotherapeut de vakinhoudelijke evidentie alles bepalend is. De tijd van “windowdressing” is voorbij. Mijn eigen te leveren bijdrage staat ter beschikking van mijn beroepsgroep en beroepsvereniging. Desgewenst ben ik bereid hierover met u te communiceren.

vriendelijke groet,

Rychard H. Geryszewski

[Ruud Lindenburg]

Deze brief werd deze nacht geschreven door onze collega Rychard Geryszewsk en gestuurd per mail naar onze Bas. Ik heb de tekst met toestemming van Rychard hier geplaatst. Ruud Lindenburg

P.S. Rychard is fysiotherapeut-echografist en docent echografie bij Fysus Communications

[Rob van der Schaft]

Het is niet zo dat de evidentie voor werkzaamheid van fysiotherapeutische interventies er niet is. Het CVZ neemt de evidentie van de laatste jaren alleen niet mee als onderbouwing van het voorgenomen advies en is daarmee onvolledig. Ook de evidentie die wel wordt meegenomen ondersteunt echter de claim van effectiviteit van intermitterende fysiotherapie bij chronische aandoeningen.

Collega Geryszewski doet in zijn brief voorkomen of het voorgenomen besluit is gebaseerd op het ontbreken van evidentie. Laten we dat niet teveel roepen, want dat doet geen recht aan ons vak. Het voorgenomen besluit is namelijk samengesteld ONDANKS dat de evidentie er wel is. Het college acht de zorg echter “niet noodzakelijk te verzekeren” in de basis.

Meer info: – link –

[Andre Stroet]

Wel of geen evidentie is voor mij even een ander discussiepunt. Wat wel een onderbelicht punt is, is de opmerking dat de kosten voor de basiszorg zijn gestegen. Dat is mij niet geheel duidelijk, wij allen werken min of meer geprotocolleerd en dankzij de praktijkgemiddeldes die de afgelopen jaren alleen maar lager zijn is de consumptie per chronische indicatie patient alleen maar minder geworden. Indien het totale volume dan toch gestegen is betekend dat meer mensen zorg nodig hebben gehad. Dat betekend simpelweg dat het ingekochte volume fysiotherapie chronische indicatie te laag is geweest. Misschien dat daar eens over nagedacht moet worden door beleidsmakers. En kunnen we met zijn allen even SMART gaan worden, over welke geldvolumes wordt eigenlijk gesproken?

[Rob van der Schaft]

Ik moet mijn voorgaande post nuanceren zie ik nu ik de posts nog eens lees. Collega Geryszewski benoemt in de tweede alinea “Langdurend aaneengesloten interventie in de fysiotherapie”. Dat heb ik in eerste instantie over het hoofd gezien.

Dat laat onverlet dat het college ook de intermitterende fysiotherapeutische zorg bij de aandoeningen waar we het hier over hebben liever voor rekening van de patiënt (of diens AV) laat zijn.

En dat brengt ons bij het verhaal van “Astro”, die met zoveel woorden aangeeft dat een te krap budgetair kader bij een stijgende zorgvraag geen goed idee is. Dat klopt natuurlijk. Dat kader zorgt ervoor dat wanneer we met zijn allen meer behandelingen declareren, de prijs per behandeling lager wordt. Dat zou er op zich al toe moeten leiden dat we het continu doorbehandelen van patiënten (waarmee we geen directe betaalrelatie hebben) kritisch beschouwen.
Even als voorbeeld, gechargeerd en zeker niet generaliserend: een deel van de jarenlang twee keer in de week op code 1000 fitnessende chronische patiënten kan in plaats van 200 euro per maand te declareren ook zelf een sportschoolabonnement afsluiten voor 25% van dat bedrag zonder slechter af te zijn.

Benieuwd naar de reacties.

[Auteur]

Berichten