‘De Vrije Republiek Twente strijdt tegen een afwachtende mentaliteit en propageert daadkracht en zelfbewustzijn, met als inzet dat succesvolle innovatie en zelfverwerkelijking staat of valt met het geloof in de eigen kracht en kunnen, en het lef om leerzame fouten te maken.’
Ik heb niet zo de neiging om me los te scheuren, zoals de Vrije Republiek Twente dat op zijn website (vrijerepubliektwente.nl) kennelijk wil. Als Twent niet en zeker als fysiotherapeut niet. Echter, wat ik bewonder is het pleidooi tegen afwachten en de roep om daadkracht. Ze hebben een soort Geuzenmentaliteit, die met een vette knipoog wél een serieuze ondertoon heeft. En voor de goede orde, deze beweging bestaat écht. Ze hebben echte trouwe en fanatieke ‘anhangers’, zoals Normaal dat noemt.
Ik bedacht me dat het aantreden van het huidige KNGF-bestuur gepaard ging met een ongelooflijk hoge opkomst en dat dit bestuur, mijzelf incluis, met 70% van de stemmen werd verkozen. Een enorme schare fans! Weelde! Macht! Brede steun, zou je dan denken. En dus kunnen we besluiten wat we willen, toch? De Erdogans van deze wereld denken misschien zo, maar ik vind het een enorme gedachtenfout.
We zijn gekozen, omdat we beloofden de democratie in de vereniging terug te zullen brengen. We zouden de vereniging en de beroepsgroep de toekomst in loodsen. Eenheid creëren. Een vuist maken tegen alle bedreigingen die op ons – fysiotherapeuten – afkomen. Beloften, waar veel leden fan van bleken te zijn. En geloof me of niet, alles wordt op dit moment uit de kast gehaald en klaargezet om de leden te kunnen laten beslissen over de inhoudelijke en economische toekomst van het vak.
Normaal wil niets weten van het begrip ‘fans’, omdat dat volgens hen mensen zijn die alleen maar in volle adoratie afwachten wat hun idolen gaan doen. Nee, zij spreken liever van ‘anhangers’, want dat zijn mensen die woorden omzetten in daden. Mensen met zelfbewustzijn. Mensen die zelf kiezen. ‘Wie geet d’r veur’, heet dat in mijn achtertuin.
Het gaat dus niet over het bestuur, het gaat zelfs niet over onze beloften van destijds. Nee, het komt nu aan op de leden zélf. Afwachten versus daadkracht en zelfbewustzijn.
Het gaat over de vraag of we kiezen voor een moderne, democratische vereniging, waar de leden het voor het zeggen hebben. Met een wérkelijk op de leden gerichte werkorganisatie waar ieder lid wat aan heeft.
Het komt er dus nu op aan om massaal te stemmen, om allemaal naar de Algemene Ledenvergadering (RLV in september) te komen. Dus in de kern: ben je alleen maar fan, of een echte anhanger?
Henk Jansen,
Bestuurslid KNGF
