Als man met ruggengraat en een voorliefde voor alles wat met de rug of wervelkolom te maken heeft, besloot de nu 60-jarige Geert Hoppenbrouwers uit Roosendaal zijn vak als docent lichamelijke opvoeding in 1974 vaarwel te zeggen.
Net afgestudeerd als fysiotherapeut werd hij als waarnemend hoofd fysiotherapie in het Franciscusziekenhuis geconfronteerd met de echte rugproblemen. “Ik begreep dat mijn kennis te gering was en ging manuele therapie studeren om mezelf daarna via cursussen en congressen echt te specialiseren in de wervelkolom.”.
Zijn samenwerking met de klinisch neuroloog van het ziekenhuis was voor Hoppenbrouwers een enorme leerschool. Na 12½ jaar ervaring besloot hij een eigen praktijk te starten. Hoppenbrouwers plan was een praktijk waarin meerdere disciplines op paramedisch niveau zouden samenwerken. Het leidde tot de oprichting van het Paramedisch Centrum aan de Vijfhuizenberg in Roosendaal. “Ik begreep dat als een rugklacht gerelateerd is aan de psyche er een psycholoog nodig is. Is arbeid de oorzaak, dan moet daar iets aan gedaan worden en komt de klacht door de houding dan is weer een andere oplossing nodig. Zodoende startte ik naast zes fysiotherapeuten met een psycholoog en een mensendieck- en Cesartherapeut. Daar kwamen later ondermeer een podotherapeut, een ergotherapeut, een ostheopaat en ergonoom bij.”
Hoppenbrouwers werd de pionier op het gebied van ‘werken aan eigen gezondheid’ met de inmiddels algemeen heersende overtuiging dat mensen die bewegen langer en gezonder leven. “Het heeft me wel twee jaar knokken gekost om zorgverzekeraars en huisartsenverenigingen mee te krijgen voor de oprichting van een paramedisch centrum met verschillende specialisten. Voor de financiering bestonden wettelijk immers nog geen regelingen. Zowel overheid als verzekeraars snapten namelijk ook dat je als fysiotherapeut wel een storing kunt opheffen, maar als de oorzaak niet weggenomen wordt, de klachten terug zullen komen.”
Spoedig mocht Hoppenbrouwers als eerste therapeut zelfstandig patiënten doorverwijzen naar andere therapeuten zonder tussenkomst van een arts.
Maar het zelf bewegen en werken aan eigen gezondheid stond bij de rugdeskundige van meet af aan hoog in het vaandel. In een eigen oefenzaal werden en worden mensen onder professionele leiding aan het werk gezet om houding, beweging, stabiliteit en conditie te verbeteren of te trainen.
Door het succes van deze formule ontstonden er speciale groepen voor ondermeer mensen met reuma, whiplash, osteoporose en rugproblemen.
De zaal was daardoor continu bezet en de individuele patiënt kwam niet of nauwelijks aan bod. Daarom werd er onlangs een grote medische training/therapiezaal van ruim 200 m2 bijgebouwd waar mensen van 8.00 uur tot 20.00 uur terecht kunnen. Patiënten gaan hier aan de hand van een individueel oefenprogramma aan de slag. “Het is beslist geen fitness”, legt Hoppenbrouwers uit. “Mensen komen hier uitsluitend om van hun klachten af te komen. We hebben dus geen krachttoestellen. Wel loopbanden, want we werken vanuit de grondvormen van het bewegen omdat dan het effect in het dagelijkse leven het grootst is. Iemand die goed kan lopen, kan ook goed fietsen. Maar een goede fietser kan niet altijd goed lopen.”
Hoppenbrouwers is ervan overtuigd dat de brede aanpak van fysiotherapie in het PMC de overheid heel wat ruggen bespaart. “Daarbij: de een geeft om mooie auto’s, ik geef om ruggen.”
Bron: BN/DeStem
