Een belangrijk symptoom bij patiënten met chronisch hartfalen (CHF) is de afgenomen inspanningscapaciteit. Deze afgenomen inspanningscapaciteit kan slechts ten dele worden verklaard door de afgenomen hartfunctie bij deze patiënten. Waarschijnlijk spelen veranderingen in de skeletspieren ook een belangrijke rol. Dit concludeert Martijn Bekedam in zijn promotieonderzoek.
Bekedam bestudeerde het skeletspierweefsel van patiënten met CHF. Zijn onderzoek toont aan dat de zuurstofconsumptie van patiënten met CHF te maken heeft met de oxidatieve enzymactiviteit in skeletspieren. Daarnaast toont hij aan dat de zuurstofdruk die nodig is om te voorkomen dat zuurstoftekort in skeletspiervezels ontstaat, verlaagd is bij patiënten met CHF, en dat zij een toegenomen buffercapaciteit voor zuurstof hebben.
Hiermee verklaart Bekedam waarom de zuurstofopname van CHF-patiënten bij inspanning vertraagd is en er meer zuurstof uit het bloed kan worden opgenomen. Hij vond een afname van het aantal bloedvaatjes per skeletspiervezel bij patiënten met CHF. Ook nam de doorlaatbaarheid voor zuurstof van deze bloedvaatjes bij patiënten met een ernstige vorm van CHF af. De kennis uit Bekedams studie verschaft inzicht over de afgenomen inspanningscapaciteit bij patiënten met CHF en kan worden gebruikt bij de ontwikkeling van individuele revalidatieprogramma’s voor deze patiënten.
Bron: Vrije Universiteit Amsterdam
