Arthrofibromatosis

Weergave van 9 reactie threads
  • Auteur
    Berichten
    • #11108

      Beste collega’s,

      Patiënte, 65 jaar, tibiaplateaufractuur links; na een paar jaar na AO-fixatie toch te veel arthrose en nu een total knee.
      Spoedig herstel doch na een paar maanden toenemende stijheidsklachten.
      Onder narcose doorbewogen.
      Stijfheid kwam weer terug en een tweede keer onder narcose doorbewogen.
      Heeft niets geholpen.

      Collega Ruud Lindenburg heeft een echo gemaakt met als bevinding arthrofibromatosis.
      Onvoldoende oefenen kom ik op internet tegen als oorzaak hiervan, doch bij deze patiënte kan ik ervoor instaan dat dat niet het geval is geweest.

      Heeft iemand hier ervaring mee?

      Met collegiale groeten,
      Peter van der Salm.

    • #11265
      Avatar fotoBastiaan
      Deelnemer

      Hoe staat het met de vascularisatie naar het been toe en af?

      Bastiaan

    • #11266

      Beste Bastiaan,

      Voor zove rik dit gezien heb, geen enkel probleem.
      Maar waarom vraag je dit?

      Met collegiale greoeten,
      Peter van der Salm.

    • #11267
      Avatar fotoBea
      Deelnemer

      Hoi Peter.

      Ik heb dat meerdere malen bij een pt. meegemaakt. de orzaak is niet duidelijk, maar mogelijk is het een postoperative artritisachtige reactie, welke mogelijk medeveroorzaakt wordt door te stevig in pijngrens mobiliseren. Het is een hardnekkig gebeuren. Onder narcose rekken geeft kort resultaat, maar al gauw gaat het weer verkeerd. Mijns inziens is de beste oplossing mobiliseren onder de pijngrenss met de CPM-machine (continuous passieve movement) eventueel in combinatie met NSAID’s. Rekken en hard pssief mobiliseren roept.m.i. alleen maar een nieuwe synovitis/ligamentaire rekreactie op.

      Groet, BeA

    • #11268

      Beste Bea,

      CPM in zkhs na het doorbewegen onder narcose; gestopt omdat er geen winst meer bereikt werd.
      Mobiliseren onder de pijngrens levert niets op; inderdaad boven de pijngrens ook niet.
      In dit geval lijkt er voor mijn patiente geen fysiotherapeutische indicatie meer te bestaan.
      Vreemd dat de achterliggende pathologie hiervan onbekend is.

      Met collegiale groeten,
      Peter van der Salm.

    • #11269
      Avatar fotoKoen Overdijk
      Deelnemer

      Beste Peter,
      Ik denk dat sommige mensen een sterkere bindweefselcontractie hebben in de subacute genezingsfase. Daar is misschien iets mobiliteitsverlies niet te voorkomen. PCM maar dan minstens 8x per dag kan daar uitkomst bieden denk ik.
      Daarna denk ik toch dat het een kwestie van dosering is. Zolang er veel activiteit (zwelling roodheid en pijn in rust) is, is bewegen binnen de pijngrens het hoogst mogelijke. Je wilt de ontsteking en daarop volgende bindweefselcontractie niet vergroten. Als dit minder wordt mag het oefenen pijn doen tijdens en tot ongeveer 10 tot 15 minuten na het oefenen. Bij verminderde zwelling, roodheid en nareactie moet de intensiteit dus overeenkomstig toenemen. No pain no gain. Doorbewegen onder narcose maakt weer een nieuw trauma en je begint weer bij je acute fase dus bij af. Elke 2 uur7 dagen per week laten oefenen is essentieel dus 6 tot 8 keer per dag. Hoe langer men na de subacute fase begint met zo te oefenen, en hoe ernstiger de beperking, hoe langer het herstel zal duren. Kan dan rustig een jaar duren. Als therapeut doe je dus niets anders te doen als alleen de gemakkelijkste uit te voeren en effectieve oefeningen bedenken, goed en herhaald de dosis instrueren en de vooruitgang meten. Als het goed loopt hoef je je patiënt dus maar eens in de 2 later 3 tot 4 weken te zien.
      In principe past elk lichaamsdeel zich op den duur aan naar wat er van verlangd wordt. Trainingsleer. Daar zijn al zeer uitzonderlijke gevallen van bekend wat men alles door training kan bereiken. Met moet wel ter vermijding van frustraties zich reële doelen stellen.

      Helpt dit?

      Groet,

      Koen Overdijk

    • #11270

      Beste Koen,

      Dank voor je reactie.
      Ook daar maak ik uit op dat we van deze aandoening nog weinig weten.
      Resteert inderdaad slechts het toepassen van een empirisch proces (rehabilitation cycle).
      In mijn casus heeft patiente geleerd waar haar grenzen liggen en weet het zo goed te hanteren.
      Ik verwacht op termijn voor haar een slechtere ROM flexie dan gemiddeld bij een TKP.
      Hoe stel je in een vroeg stadium deze diagnose en moet je dan al een slechtere prognose qua ROM flexie meedelen?

      Met collegiale groeten,
      Peter van der Salm.

    • #11271
      Avatar fotoRuud Lindenburg
      Deelnemer

      Beste Peter,

      in ons trainingscentrum probeer ik zoveel mogelijk alle post operatieve knie patienten echografsich te beoordelen.
      Bij vele vind ik forse of minder forse verdikkingen van het gewrichtskapsel met een begeleidende hydrops.
      Met name de dikte van het synovium is voor ons een leiddraad voor het mobiliseren.
      Fors door de pijngrens heen mobiliseren van deze knieen leidt volgens mij en mijn ervaring tot toename van stijfheid en geen afname van de dikte van het synovium. Ik heb daar geen harde bewijzen voor.
      Mijnadvies: blijft binnen de pijn grens bij knieen met artrofobromatosis (als dit de term is die hier geldt)en probeer niet de mobiliteit te verbeteren, maar probeer de synoviale reactie te verminderen.

      Met vriendelijke groeten. Ruud Lindenburg

    • #11272

      Beste Ruud,

      Dank voor je reactie.
      De casus die jij voor mij eerder echografisch beoordeeld hebt heeft als vervolg een brief van haar orthopeed, waarin deze aangeeft dat voor haar een eindsituatie qua kniemobiliteit bereikt is.
      Die arthrofibromatosis is volgens hem ‘logisch’ gezien alles wat met haar knie gebeurd is.
      Deze orthopeed heeft overigens haar TKP wel tweemaal onder narcose ‘doorbewogen’!

      Waar ligt een grens voor pijn met mobiliserende oefeningen daar waar pijn niet objectiveerbaar is?

      Jij stelt -m.i. terecht- dat het verlies aan ROM een gevolg is van pathologie in het kapsel.
      Hoe kun je met fysiotherapeutische verrichtingen deze pathologie positief beinvloeden?

      Met collegiale groeten,
      Peter van der Salm.

    • #11273
      Avatar fotoRuud Lindenburg
      Deelnemer

      Peter,

      als fysiotherapeut kun je niet veel aan deze pathologie doen, denk ik. Wel kun je patiente uitleggen wat er aan de hand is en goede beweeginstructies meegeven. En maar hopen dat het weefsel door het uitblijven van verdere irritaties slinkt en meer mobiel wordt. Ruud

Weergave van 9 reactie threads
  • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.