Onderzoeken naar de werkzaamheid van behandelingen van lage-rugklachten door de fysiotherapeut hebben vaak verschillende resultaten en meestal zijn de aangetoonde effecten klein. Een mogelijke verklaring daarvoor is dat mensen met lage-rugklachten te verdelen zijn in verschillende subgroepen die verschillend reageren op verschillende behandelvormen. Dit blijkt uit het promotieonderzoek van Adri Apeldoorn.
Apeldoorn onderzocht de waarde van een biomedisch classificatie-behandelsysteem bij patiënten die langer dan zes weken lage-rugklachten hebben. Uit zijn studie blijkt dat de behandelresultaten en kosten van dit systeem niet anders zijn dan de resultaten van reguliere fysiotherapeutische zorg. Hij beveelt het implementeren van dit systeem dan ook niet aan. Een mogelijke verklaring voor deze resultaten is dat ongeveer 25% van de patiënten niet goed is te classificeren volgens het systeem. Apeldoorn beveelt dan ook aan om het systeem verder te verfijnen en uit te breiden zodat andere potentieel relevante subgroepen kunnen worden onderscheiden.
In een tweede onderzoek ontwikkelt Apeldoorn een instrument om patiënten met lage-rugklachten te screenen op de aanwezigheid van psychopathologie: depressiviteit, angst en doemdenken (catastroferen). Hij vergeleek de voorgeschiedenis van de klachten, uitslagen van lichamelijk onderzoek en diverse tests met het oordeel van de psycholoog. Zijn onderzoek toont aan dat bij ruim de helft van de onderzoekspopulatie (53%) sprake is van psychopathologie en dat dit met enkele eenvoudige fysiotherapeutische tests goed te voorspellen is. Het ontwikkelde selectie-instrument kan de arts helpen bij de keuze de patiënt wel of niet te verwijzen naar een psycholoog.
Bron: VU Amsterdam
Meer informatie over het proefschrift in VU-DARE
