Totale Knie Prothese

Als ik operaties zou aan- of afraden dan zou ik dat sowieso niet met een gerust hart doen, want dat reken ik tot het expertisegebied van de behandelend specialist en niet tot het mijne.

Dat terzijde vraag ik me af wat de verwachtingen t.a.v. de functionaliteit dan zijn. Het lijkt mij belangrijk dat vooral jonge mensen er niet vanuit gaan dat ze een “nieuwe knie” krijgen, want dan komen ze inderdaad van een koude kermis thuis. Het is een endoprothese met beperktere functionaliteit dan “het origineel” oorspronkelijk had.

Beste Melle,

Ik moet je ondersteunen in deze: in Zweden zijn we zelfs zo ver dat een fysiotherapeut een verwijzing kan schrijven naar de ortopeed. Op het gebied van knie- en heupproteses is een concept ontwikkeld dat een patient eerst moet hebben deelgenomen aan een Artroseschool en training, waarna daarna bekeken wordt -op basis van de dalende levenskwaliteit van de patient door de knie- of heupartrose- of een operatie noodzakelijk is.

Wat betreft de revalidatie na een TKP is het mij ook een doorn in het oog dat deze zoveel slechter verloopt dan bijvoorbeeld een heupprotese. Krijg zelfs soms het idee dat een bilaterale TKP-operatie een betere revalidatieverwachting heeft dan een unilaterale. Zou interessant zijn om hiernaar onderzoek te doen.

Leuke discussie!

Beste Melle,

Een TKP geeft bij mijn patienten inderdaad de 1e 4-8 weken meer stoornissen in de vorm van pijn, synovitis, irritatie vd collateraalbanden etc dan een THP. Over het resultaat na 3-4 mnd postok zijn de meeste pt toch tevreden. Na 3-4 mnd ondervinden mijn patienten weinig beperkingen in activiteiten en participatie meer.

Ik zou ook jongere pt (55+) met langdurige ernstige functiebeperkingen tgv knie artrose een TKP hierom niet ontraden: Wel is bij jongere pt mogelijk aanpassing van sportbelasting na een TKP noodzaak.

Ah, kijk dan had ik je vraag inderdaad niet goed begrepen, Melle.

Nu ben ik geen eerstelijns therapeut, werk ik in ons ziekenhuis ook niet veel op de afdeling orthopedie en zijn mijn “laatste jaren” in het vak tegelijk mijn eerste jaren in het vak, dus eigenlijk zou ik af moeten haken in de discussie. ;-)

Wat ik er wel over kan zeggen is dat ook ik de fysiotherapeut zie als de specialist in bewegend functioneren. Met name de eerstelijns fysiotherapeut ziet de patiënt functioneren als hij het geopereerde lichaamsdeel zelf moet bewegen en belasten in een activiteitengerichte context. Dat stukje mist de orthopeed natuurlijk.
Het Zweedse concept dat Bart aandraagt klinkt mij als muziek in de oren. Zowel het verwijzen naar de orthopeed, wat niet hetzelfde is als een operatie aan- of afraden, als de kwaliteit van leven gestandaardiseerd mee laten wegen in de beslissing om wel of niet te opereren lijken mij goede zaken.

Dit is dus geen onderwerp waar ik me dagelijks mee bezig houd, maar ik vroeg me af of bij het door Melle ervaren verschil in tevredenheid ook niet meespeelt dat eventuele beperkingen bij de heup op functieniveau minder snel tot klachten op activiteiten en participatieniveau leiden dan bij de knie? Concreet: in de eerste weken is men voornamelijk bezig zich weer normaal door het leven te bewegen (lopen, traplopen, zitten, bed in en uit, etc). Als je daarbij je knie maar beperkt kan bewegen dan is dat gelijk lastig, terwijl een wat beperktere ROM in de heup mij daarbij minder in de weg lijkt zitten en dus ook minder snel tot ontevredenheid leidt.

Gewoon maar een gedachte die op kwam zetten, waarbij het zeer wel mogelijk is dat ik de plank totaal mis sla. Ben benieuwd naar hoe jullie erover denken.

geachte ft melle

resultaten van knieprotheses tegenwoordig lijken inderdaad soms tegen te vallen. de verwachtingen zijn misscien soms tehoog. vroeger werden vooral de veel oudere patienten geopereerd. die verwachten misschien minder en vergen misschien ook wel minder. de jongere kan er meer mee en daardoor irriteert hij/zij misschien vaak de weke delen.
het 1ste jaar is het opletten. rustig je niveau halen in 1 jaar. dan pas uitbreiden.
clienten zijn vaak tevreden (orthopaed). ik informeer ze tevoren!!!!!!! over het revalidatie traject. 1 jaar!!!

kom maar eens luisteren over de jointcare voorlichting in het SJG Weert (14 septeber)

als je nog vragen hebt,…..

groten
frank rahusen

Beste Melle,
Binnen mijn praktijk werk ik voornamelijk met (jongere) revalidanten na TKP/THP/meniscus/etc.
In mijn ervaring is het zo dat zoals dhr. Rahusen hierboven aangeeft, de verwachtingen erg hoog zijn. Mensen verwachten in de eerste 1-2 maanden al wonderen m.b.t. lopen/fietsen/pijnvrij zijn wat gewoon niet mogelijk is.
In mijn opinie is het dus eerder zo dat de verwachtingen en het eisenpakket wat mensen met een TKP gestegen is (a.g.v. hogere participatie in sport/bewegen, zowel voor de oudere als de “jongere” revalidant) , dan dat het revalidatieproces ineens moeizamer gaat dan 5 jaar geleden

Een goede verschaffing van informatie over de duur (mogelijke scenario) en gedoseerd opbouwen van de belasting geeft vaak al veel rust en inzicht in wat ze kunnen verwachten. Als het proces uiteindelijk sneller gaat dan gemiddeld valt het dan alleen maar mee

Ik heb op 12april een totale knie prothese gehad,
en op 22juni heb ik ook aan de linker knie een totale knie prothese gehad.

Ik ben 45 jaar dus dat is vrij jong voor een tkp,
De rechterknie kan ik tot heden nog steeds maar tot 90graden buigen terwijl de linker wel een stuk beter gaat.

U kunt voorstellen dat ik best moeilijk loop maar het gaat beetje bij beetje beter.

Waar ik mij wel zorgen overmaak is dat de rechter knie na drie maanden maar 90 graden buigt,ik heb tijdens de linker knie operatie op 22juni aangegeven aan de behandelende chirurg of hij de rechter knie onder narcose kon doorbuigen.

Toen ik uit de narcose kwam en de chirurg vroeg hoe dat was gegaan vertelde hij mij dat ook onder narcose het gevaarlijk is om een knie dusdanig te buigen,
hij vertelde mij dat het littekenweefsel verkleeft was aan de knie prothese en dat dit weefsel zo sterk kan zijn dat als je het te ver buigt er zelfs de prothese er mee zou kunnen verschuiven.

Hij vertelde dat het langzaam beetje bij beetje loskomt van de prothese.

Ik ben benieuwd wat u visie van dit verhaal is.

Met vriendelijke groet,

Rene

Beste Melle,

een herkenbaar verhaal. De effecten van totale heup- (THP) en knieprotheses (TKP) zijn lange tijd iets te rooskleurig geschetst. Dit komt mede doordat patiënten in de begin jaren van het wetenschappelijk onderzoek rondom de THP en TKP niet werden bevraagd. Destijds waren de onderzoeksvragen met name: 1. zijn er complicaties bij opereren, en 2. hoe lang blijft hij zitten? In vergelijking met andere operatie types kwam de TKP en THP bijzonder goed uit de bus.
Toen er later vragenlijsten werden ingezet bleek TKP en THP nog steeds bijzonder goed op gebieden als pijn en functioneren. Helaas wordt het aspect functioneren in een vragenlijst goeddeels verklaard door het pijnniveau (zie bijvoorbeeld http://www.biomedcentral.com/1471-2474/13/117). Dus wat meten we dan? Studies waarin functionele testen worden gebruikt zijn nog steeds sterk in de minderheid.
In een recente studie van Hawker en collegas (2013) tonen de auteurs aan dat slechts 54% van hun studiepopulatie de uitkomsten van TKP of THP als goed ervaart (dwz, goed is gedefinieerd als een minimaal meetbare verbetering op pijn en functioneren) (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23459843). Dit zijn niet hele indrukwekkende aantallen.
Wat zouden we kunnen verbeteren? Tja, volgens mij moeten we inderdaad patiënten een realistisch beeld schetsen over de uitkomsten van TKP en THP operaties. Voorts moeten we voor de operatie in ieder geval niet-chirugische interventies uitproberen bij deze patiënten. Uit onderzoek van Gijs Snijders (2011) blijkt dat slechts 19% van de patiënten verwezen voor een TKP of THP adequate voorbehanderling heeft gehad (dwz, fysiotherapie + pijnmedicatie) (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21261551). Hier ligt dus echt een mogelijkheid voor de fysiotherapeut. Vooral ook omdat de literatuur betreffende preoperatief trainen laat zien dat deze patiënten goed trainbaar zijn (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22365481). Eventueel wordt dit afgestemd met een nieuwe pijnmedicatieregime (door huisarts) en/of een afvalprogramma (dietist) (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24065013).
Een goede samenwerking heeft de potentie TKP en THP operaties uit te stellen of zelfs te cancelen. Mijns inziens ligt in dit hele traject een essentiele rol voor de fysiotherapeut. We hoeven hem enkel nog op te pakken!

Groet, Thomas

Ik ben nieuw op dit forum en ben 55 jaar en heb sinds 18 januari mijn eerste volledige knie prothese.

Mijn ervaringen ermee zijn goed en die van de fysio ook. Ik kan de knie al 115 graden buiden en op de hometrainer oefenen. Vandaag een half uurtje getraind. Lopen gaat ook goed. Binnen zonder krukken al en buiten met een kruk maximaal 3 kwartier lopen.
Wel merk ik naarmate de dag vordert dat de knie stijver word en dan kom je niet meer tot 90 graden. Dan moet je even de knie losmaken op een traptree.

Wel merk ik pijn aan de linker kant van de knie steeds. En ik voel de knieschijf heen en weer bewegen. En in de nachten is het lastig net als bij iedereen. Je slaapt slecht.

Zijn er meer ervaringen met die “losse knieschijf”? Als ik op de hometrainer zit en de knie op het hoogste punt dan beweegt hij en ook als ik het been draai op een blok.

En hoelang moet je de steunkousen blijven dragen?