Arthrofibromatosis

Hoe staat het met de vascularisatie naar het been toe en af?

Bastiaan

Hoi Peter.

Ik heb dat meerdere malen bij een pt. meegemaakt. de orzaak is niet duidelijk, maar mogelijk is het een postoperative artritisachtige reactie, welke mogelijk medeveroorzaakt wordt door te stevig in pijngrens mobiliseren. Het is een hardnekkig gebeuren. Onder narcose rekken geeft kort resultaat, maar al gauw gaat het weer verkeerd. Mijns inziens is de beste oplossing mobiliseren onder de pijngrenss met de CPM-machine (continuous passieve movement) eventueel in combinatie met NSAID’s. Rekken en hard pssief mobiliseren roept.m.i. alleen maar een nieuwe synovitis/ligamentaire rekreactie op.

Groet, BeA

Beste Peter,
Ik denk dat sommige mensen een sterkere bindweefselcontractie hebben in de subacute genezingsfase. Daar is misschien iets mobiliteitsverlies niet te voorkomen. PCM maar dan minstens 8x per dag kan daar uitkomst bieden denk ik.
Daarna denk ik toch dat het een kwestie van dosering is. Zolang er veel activiteit (zwelling roodheid en pijn in rust) is, is bewegen binnen de pijngrens het hoogst mogelijke. Je wilt de ontsteking en daarop volgende bindweefselcontractie niet vergroten. Als dit minder wordt mag het oefenen pijn doen tijdens en tot ongeveer 10 tot 15 minuten na het oefenen. Bij verminderde zwelling, roodheid en nareactie moet de intensiteit dus overeenkomstig toenemen. No pain no gain. Doorbewegen onder narcose maakt weer een nieuw trauma en je begint weer bij je acute fase dus bij af. Elke 2 uur7 dagen per week laten oefenen is essentieel dus 6 tot 8 keer per dag. Hoe langer men na de subacute fase begint met zo te oefenen, en hoe ernstiger de beperking, hoe langer het herstel zal duren. Kan dan rustig een jaar duren. Als therapeut doe je dus niets anders te doen als alleen de gemakkelijkste uit te voeren en effectieve oefeningen bedenken, goed en herhaald de dosis instrueren en de vooruitgang meten. Als het goed loopt hoef je je patiënt dus maar eens in de 2 later 3 tot 4 weken te zien.
In principe past elk lichaamsdeel zich op den duur aan naar wat er van verlangd wordt. Trainingsleer. Daar zijn al zeer uitzonderlijke gevallen van bekend wat men alles door training kan bereiken. Met moet wel ter vermijding van frustraties zich reële doelen stellen.

Helpt dit?

Groet,

Koen Overdijk

Beste Peter,

in ons trainingscentrum probeer ik zoveel mogelijk alle post operatieve knie patienten echografsich te beoordelen.
Bij vele vind ik forse of minder forse verdikkingen van het gewrichtskapsel met een begeleidende hydrops.
Met name de dikte van het synovium is voor ons een leiddraad voor het mobiliseren.
Fors door de pijngrens heen mobiliseren van deze knieen leidt volgens mij en mijn ervaring tot toename van stijfheid en geen afname van de dikte van het synovium. Ik heb daar geen harde bewijzen voor.
Mijnadvies: blijft binnen de pijn grens bij knieen met artrofobromatosis (als dit de term is die hier geldt)en probeer niet de mobiliteit te verbeteren, maar probeer de synoviale reactie te verminderen.

Met vriendelijke groeten. Ruud Lindenburg

Peter,

als fysiotherapeut kun je niet veel aan deze pathologie doen, denk ik. Wel kun je patiente uitleggen wat er aan de hand is en goede beweeginstructies meegeven. En maar hopen dat het weefsel door het uitblijven van verdere irritaties slinkt en meer mobiel wordt. Ruud