Onderschatting van verzakking van de blaas, het uiteinde van de dikke darm of de baarmoeder via de schede (vaginale verzakking) kan mogelijk leiden tot een incomplete of onjuiste operatie van de bekkenbodem. Aanvullende beeldvorming van de bekkenbodem in de vorm van dynamische MRI zou de situatie beter kunnen objectiveren.
Uit onderzoek van Suzan Broekhuis-Smallegoor blijkt dat de reproduceerbaarheid van de meting van een vaginale verzakking, verricht binnen één en dezelfde arts en tussen verschillende artsen, uitstekend tot goed is. Als referentie is de pubococcygeale lijn het meest geschikt. Deze referentielijn wordt van de onderkant van het schaambeen naar het onderste gewricht van het staartbeen op een dynamisch MR-beeld van de patiënt getekend.
Het is onwaarschijnlijk dat dynamische MRI toegevoegde waarde heeft bij de beoordeling van verzakking van de vaginavoorwand. Nader onderzoek moet aantonen of lichamelijk onderzoek of beeldvorming de ernst van verzakking van de baarmoeder en vagina-achterwand beter weergeeft.
Verder blijkt zowel de dynamische MRI als lichamelijk onderzoek niet goed samen te hangen met symptomen van bekkenbodemdysfunctie. Er waren geen relevante verschillen tussen deze twee methodes. De aanvullende waarde van dynamische MRI van de bekkenbodem blijft vooralsnog onduidelijk.
Bron: UMC St Radbout
