Lichamelijke inspanning als medicijn voor type 2 suikerziekte

Door twaalf weken lang een lichamelijk inspanningsprogramma te volgen, kunnen mensen met type 2 diabetes mellitus (niet-aangeboren suikerziekte) het aantal actieve mitochondriën (energiecentrales) in de spier normaliseren. Hierdoor verbetert ook de suikeropname in de spier en normaliseert de capaciteit waarmee de spier kan wisselen tussen suiker- en vetverbranding. Dat blijkt uit onderzoek door drs. Ruth Meex binnen de onderzoeksgroep van dr. Matthijs Hesselink, dr. Patrick Schrauwen en collega’s van het Nutrition and Toxicology Research Institute Maastricht (NUTRIM) van de Universiteit Maastricht. Ze publiceren hierover in het maartnummer van het toonaangevende tijdschrift Diabetes.

Patiënten met type 2 suikerziekte nemen minder suikers op in de spier en hebben minder actieve ‘energiecentrales’ (mitochondriën) in de spieren. Hierdoor kunnen ze minder goed wisselen tussen suiker- en vetverbranding als het aanbod van suikers en vetten aan de spier verandert, zoals na een maaltijd. Het gevolg: een stijgende bloedsuikerspiegel. Suiker die onder invloed van insuline door de spier wordt opgenomen kan door mitochondriën worden gebruikt als energiebron of kan worden opgeslagen in de spier.

De verbetering van de suikeropname onder invloed van het trainingsprogramma, wordt vrijwel volledig verklaard door toename van het gebruik van suikers als energiebron, terwijl de opslag van suikers in de spier niet noemenswaardig verbetert. Voor complete normalisatie van de insulinegevoeligheid is het zodoende zaak verder te onderzoeken hoe de opslag van suikers onder invloed van insuline wél kan worden verbeterd.

Onderzoeker Matthijs Hesselink: “Het is bovendien interessant dat het trainingsprogramma niet alleen de gevoeligheid van de spier voor insuline verbetert, maar dat ook de lever en het vetweefsel insulinegevoeliger worden door training. Opmerkelijk genoeg treedt deze gezondheidswinst op zonder relevant verlies van lichaamsgewicht en vertaalt het zich nog niet in verbetering van de klassieke klinische parameters zoals nuchtere bloedsuikerspiegels. Dat impliceert dat de positieve gezondheidseffecten van lichamelijke inspanning deels onopgemerkt blijven wanneer slechts klassieke klinische parameters worden gebruikt ter evaluatie.”

De volledige titel van de publicatie in Diabetes is: ‘Restoration of Muscle Mitochondrial Function and Metabolic Flexibility in Type 2 Diabetes by Exercise Training Is Paralleled by Increased Myocellular Fat Storage and Improved Insulin Sensitivity’. Dit onderzoek is mede mogelijk gemaakt door financiering uit een Vidi beurs toegekend aan dr. Hesselink en subsidie van het Diabetes Fonds Nederland (DFN) toegekend aan dr. Schrauwen.

Bron: Universiteit Maastricht