Kinderfysiotherapeut Olaf Verschuren heeft goed nieuws voor spastische kinderen. Met zijn eenvoudige oefenmethode verbeteren hun fitheid en de kwaliteit van hun leven aanzienlijk.
Rennen, springen, draaien, keren: spastische kinderen kunnen van een regelmatig verblijf in de gymzaal aanzienlijk opknappen. Kinderfysiotherapeut Olaf Verschuren zag dat in en ontwikkelde een opmerkelijk eenvoudig trainingsprogramma. Het wordt komend schooljaar op liefst veertien mytylscholen ingevoerd.
Verschurens promotieonderzoek was zelfs goed voor een publicatie in een vooraanstaand Amerikaans tijdschrift op het gebied van jeugdgeneeskunde. “En dat allemaal omdat ik tijdens mijn werk een idee kreeg over het nut van conditietraining voor spastische kinderen”, lacht de 33-jarige wetenschapper uit Den Dungen. Hij is nog nauwelijks bekomen van de vele positieve reacties.
Verschuren constateerde tijdens zijn werk op een mytylschool dat spastische kinderen meestal aanmerkelijk tekortkomen in kracht en conditie. “Een dagje Efteling is vaak al teveel gevraagd.”
De vakterm voor de aandoening is cerebrale parese. De kinderen hebben vlak voor, tijdens of na de geboorte een hersenbeschadiging opgelopen, waardoor ze houdings- en bewegingsstoornissen hebben. De ernst varieert: sommige kinderen zijn volledig afhankelijk van een rolstoel, bij anderen is de afwijking nauwelijks zichtbaar. Verschuren betrok bij zijn onderzoek alleen kinderen die kunnen lopen. “Bij mijn oefeningen moeten ze proberen te rennen, snel keren en opstaan vanaf een bankje. Tien jaar geleden werd nog algemeen aangenomen dat deze kinderen niet intensief mochten sporten, omdat dat de spasticiteit zou verergeren. Inmiddels lag er wel een onderzoek waaruit in ieder geval bleek dat krachttraining wel voordelen oplevert. Ik heb ontdekt dat als deze kinderen twee keer per week drie kwartier trainen, er alleen maar positieve effecten zijn.”
Verschuren en zijn onderzoeksgroep kregen van de dr. W. M. Phelps-Stichting, die zich inzet voor spastici, subsidie voor onderzoek naar de effecten van conditietraining voor spastische kinderen.
Het onderzoek betrof twee groepen kinderen, een trainingsgroep en een controlegroep, van ruim dertig kinderen tussen de 7 en 18 jaar. De trainingsgroep mocht twee keer per week drie kwartier lopen, rennen en hindernissen nemen. Verschuren: “We hebben sommige ouders er echt van moeten overtuigen dat het nut zou kunnen hebben. Want het idee dat spastische kinderen niet mogen sporten, leeft nog behoorlijk. Uiteindelijk vonden ze het allemaal een ontzettend leuk project.”
De resultaten waren dan ook spectaculair: na acht maanden bleken de getrainde kinderen meer conditie en sterkere spieren te hebben dan de groep die niet oefende. Zelfs hun cognitieve vaardigheden, zoals lezen, rekenen en schrijven, waren verbeterd. Dat blijkt uit de vragenlijsten die de ouders zelf hebben ingevuld.
Verschuren werkt nu vier maanden in het Canadese Edmonton om zijn fitnessprogramma te introduceren bij de speciale opleiding kinderrevalidatie voor fysiotherapeuten, die daar wordt gegeven. Als hij in Nederland terugkomt, gaat hij de begeleiders trainen die op veertien Nederlandse mytylscholen het fitnessprogramma voor spastische kinderen gaan uitvoeren. Dankzij financiering van de Phelps Stichting en een zorgverzekeraar kan het programma twee jaar draaien op mytylscholen.
Uiteindelijk, zo hoopt Verschuren, zou het mogelijk moeten zijn dat spastische kinderen op reguliere sportclubs kunnen meedoen. “Er is al een aantal scholen dat contact zoekt met sportclubs. Wie weet, gaat het lukken en wordt het normaal dat er gehandicaptenteams meedraaien op de sportclub. Blijven trainen op school is lastig: het kost immers leertijd, kinderen kunnen moeilijk hun hele schoolcarrière twee keer per week drie kwartier trainen. Dat is jammer, want vier maanden na afloop van het project bleek het effect alweer weggezakt. Ook voor hen geldt dus: blijf in beweging.”
door Lindy Jense
Bron: BN/Stem
