Heupoefeningen bieden een aantal korte-termijn voordelen bij het bestrijden van pijn die gerelateerd is aan heupartrose, er zijn enkele goed opgezette testen, dit blijkt uit een nieuwe beoordeling.
In Amerika komen er per jaar 3.000.000 nieuwe gevallen van artrose bij. Meest kwetsbaar zijn de ouderen, de mensen met obesitas, mensen die eerdere verwondingen hebben gehad en de mensen met zwakke spieren of genetische risicofactoren hebben.
“Het is fijn om eindelijk weer wat heup-specifieke gegevens te hebben, heup en knie-artrose worden vaak samen gevoegd, maar er zijn wel degelijk verschillen, net als de verschillen van artrose in verschillende gewrichten,” zei Dr. Amanda E. Nelson van het Thurston Arthritis Research Center van de Universiteit van North Carolina Medical Center in Chapel Hill, die geen deel uitmaakte van de nieuwe studie.
“Echter, de studies zijn nog klein en heterogeen, en groter, er zijn meer lange termijn studies voor nodig om meer specifieke interventies te verkrijgen voor betere aanbevelingen”, zei ze.
Deze review overweegt alleen pijn, geen gewrichtsfuncties, welke ook belangrijk zijn bij fysieke activiteit, Nelson Reuters Health via e-mail.
De onderzoekers, onder leiding van Kay M. Crossley van La Trobe University in Bundoora, Australië, beoordeeld 19 studies voor water- en land gebaseerde oefentherapie of manuele therapie voor pijn in de heup, waarvan er 10 speciaal werden ontworpen voor heupartrose.
Vier studies bevonden op korte termijn voordelen, drie maanden na de start, vertonen de op water gebaseerde oefeningen in vergelijking maar een minimale pijn management. Zes soortgelijke voordelen zijn gevonden voor de op land gebaseerde oefeningen op korte termijn, maar er is geen duidelijk bewijs voor een uitsluitsel op middellange of lange termijn, tot een jaar na de therapie.
Manuele therapie, die gezamenlijke manipulatie, actieve stretching en massage omvat, leek geen bijkomend voordeel op te leveren op zichzelf of in combinatie met lichaamsbeweging, rapporteerden de onderzoekers in het British Journal of Sports Medicine.
Dat is niet bemoedigend, zei Dr Kim Bennell van de Universiteit van Melbourne in Australië, die ook geen deel uit maakte van van de studie. “Het aantal studies is relatief klein en er was veel variatie in de werkwijzen van de studies, dus is er verder onderzoek nodig op dit gebied om de resultaten te bevestigen.”
De meeste artsen raden oefentherapie niet aan, maar beperken zich tot pijnstillende medicijnen voor artrose, ondanks de afspraken in de richtlijnen en de organisaties die niet- medicamenteuze aanpak de moeite waard vinden, zei Nelson.
“Er zijn tal van potentiële belemmeringen voor zowel advies en behandeling, inclusief de toegang tot zorg, financiële zorgen, en de spanning van het beheer van meerdere medische aandoeningen in een kort bezoek met een provider,” zei ze. “Daarom, hoewel de er afspraken in de richtlijnen staan, is het waarschijnlijk dat de meerderheid van de patiënten deze aanbevelingen niet ontvangt van hun therapeut en dat nog minder patiënten de aanbevelingen opvolgt als deze wel zijn gegeven.”
De 19 studies in de review testen alle een ander type, frequentie en duur van de oefening, de beste soort oefening, hoeveel en hoe vaak uit te voeren, moet nog worden bepaald, zei ze.
Het lijkt erop dat een 12 weken durend programma met algemene oefeningen ter versterking bij een frequentie van drie keer per week gunstig is, Bennell Reuters Health via e-mail.
“Het gehele lichaam werkt mee aan de fysieke activiteit, hoewel, geen regelmaat in de fysieke activiteiten blijkt het meest gunstig voor de meeste patiënten te zijn,” zei Nelson. “het is veilig om te zeggen dat de meeste volwassenen niet genoeg lichaamsbeweging krijgen en dit een probleem is voor mensen met artrose.”
