Kwetsbare verzorgingshuisbewoners hebben een individuele aanpak nodig om hun kracht, balans en uithoudingsvermogen te verbeteren. Dat stelt Betsy Weening-Dijksterhuis in haar promotieonderzoek. Oefentherapie moet volgens haar zo functioneel mogelijk gegeven worden, het liefst in de thuissituatie en aangepast aan de dagelijkse activiteiten.
Ouderen die in een verzorgingshuis wonen willen zo onafhankelijk mogelijk blijven, maar zijn tegelijk afhankelijk van zorg. Het zou daarom volgens Weening-Dijksterhuis goed zijn om in een trainingsprogramma bepaalde fitheidseigenschappen, zoals spierkracht, lenigheid, uithoudingsvermogen, coördinatie en balans te trainen. Om een trainingsprogramma te ontwikkelen, vergeleek de promovenda 27 studies over ouderen die in een verzorgingshuis wonen. Ze concludeert dat deze studies overtuigend laten zien dat een dergelijk trainingsprogramma kan bijdragen aan fitheid, zelfredzaamheid en kwaliteit van leven.
Vervolgens ontwikkelde ze een trainingsprotocol (een combinatie van spierkrachttraining, balanstraining en functionele training) die ze in een aantal experimenten onder ouderen testte. Het ging daarbij om ouderen met spierzwakte, ondervoeding, verminderde loopsnelheid, uitputting en een laag niveau van fysieke activiteit, of ten minste drie van deze aspecten. In totaal deden 164 deelnemers mee met een gemiddelde leeftijd van 84 jaar. Opvallend genoeg bleek een groepstraining niet effectief om de zelfredzaamheid te verbeteren en zorgafhankelijkheid te verminderen. Weening-Dijksterhuis pleit daarom voor een individuele aanpak, met meer oog voor actuele fitheid en meer overleg tussen zorgverleners.
Betsy (Elizabeth) Weening-Dijksterhuis (Groningen, 1958) studeerde Fysiotherapie aan de Academie voor Fysiotherapie in Groningen. Zij verrichtte haar promotieonderzoek bij onderzoeksinstituut SHARE van het Universitair Medisch Centrum Groningen. Het onderzoek werd gefinancierd door de Hanzehogeschool Groningen, Lectoraat Transparante Zorgverlening. Weening-Dijksterhuis werkt als geriatriefysiotherapeut in een eerstelijnspraktijk in de stad Groningen en als docent fysiotherapie aan de Hanzehogeschool Groningen.
Bron: rug.nl
Ik ben groot voorstander van meer gerichte fysiotherapie en dan met name oefentherapie voor ouderen. Maar het is jammer dat groepstraining minder effectief bleek dan individuele benadering om de zelfredzaamheid en de zorgafhankelijkheid positief te beïnvloeden. Want daar wordt het verhaal naar de zorgverzekeraars zeker negatiever door. Individuele benadering zal mi ook altijd veel duurder zijn dan groepsbenadering, en daardoor meteen minder interessant voor de zorgverzekeraars. En ik heb in mijn werk als fysiotherapeut steeds gezien dat groepsbenadering door bv oefentherapeuten, heel heilzaam was voor het algehele welbevinden van ouderen. De motivatie van het plezier in bewegen haal je meestal uit het omgaan met anderen. Samen wandelen,samen koersballen, samen in een oefenzaal bezig zijn. In een verzorgingshuis zijn de mensen al vaak zo eenzaam, hoewel ze met velen in één gebouw wonen.
Uit onderzoek blijkt ook dat het effect tot verbetering spierkracht bij ouderen nog gunstiger wordt samen met gebruik van een gezonde voeding met voldoende eiwitten. Een van die eiwitten zitten vooral in zuivelproducten.