Stel je hebt regelmatig last van je onderrug en je komt er ondanks allerlei therapieën maar niet van die ellende af. Grote kans dat je bij Fysio Centrum Beilen wel van je klachten afgeholpen wordt.
Dit alles dankzij de echo geleide rugtraining. Een behandeling met behulp van echoapparatuur, waarmee Fysio Centrum Beilen al geruime tijd ervaring heeft opgedaan. De werkwijze is nogal complex, maar simpel in de gedachte erachter. De fysiotherapeut scant de buik en rug van de patiënt waarbij op een flatscreen te zien is hoe de buik- en rugspieren functioneren of juist niet.
Hieruit kan opgemaakt worden wat het euvel is en kan de fysiotherapeut met specifieke aanwijzingen en spieroefeningen de patiënt aan het werk zetten. Die kan op het scherm precies volgen wat er gebeurt bij een specifieke spieractie. En dat is nou precies de kracht van de behandeling: ‘what you see is what you get’ ofwel aanschouwelijke therapie waarbij je kan zien wat je doet. Hierdoor weet de patiënt na korte tijd hoe hij een bepaalde spiergroep, over het algemeen de dieper liggende spieren die voor de stabiliteit (en dus een stevige rug) zorgen, moet trainen.
De methode is tamelijk uniek in Nederland meldt fysiotherapeut John Derks, een van de eigenaren van Fysio Centrum Beilen: ‘Een paar ziekenhuizen , zoals het Maasstadziekenhuis en enkele fysiopraktijken werken er mee. Het is een hele investering, maar het rendement is dan ook uitstekend. Het is kostenbesparend en uiteindelijk zal het aantal behandelingen veel kleiner zijn.’ Maar belangrijker: je bent van je onderrugklachten af, omdat de oorzaak, door het reactiveren van de noodzakelijke spieren, is aangepakt.
Door: Ron de Vos
Bron: Dekrantvanmiddendrenthe
Hoe kort door de bocht. Lage rugklachten is van meer afhankelijk dan het trainen van de ” noodzakelijke spieren” De invloed van stress en andere factoren spelen een rol hierin. We hebben niet voor niets de 4DKL, Oswestry, e.a vragenlijsten. Daarnaast is maar de vraag welke therapie de beste is zoals het artikel van Smeets laat zien.
Aust J Physiother. 2009;55(2):138.
Spine. 2009 Feb 1;34(3):221-8.
Do lumbar stabilising exercises reduce pain and disability in patients with recurrent low back pain?
Smeets RJ.
Rehabilitation Foundation Limburg and Maastricht University, The Netherlands.
Helemaal gelijk, Davita. Ik word niet goed van die figuren die zonder enige vorm van bewijs gaan roepen dat ze een therapie hebben gevonden die fantastisch werkt. Ik heb een tip voor die figuren: RCT!
Uit tientallen RCT’s is al gebleken dat het reactiveren van bepaalde spieren helemaal niet leidt tot extra verbetering die met stevig wandelen ook niet behaald kan worden. Het biedt alleen extra verklaringen en geen oplossingen.
Had mooi geweest als men er ook recenties van evt. onderzoek bij had geplaatst. Een RCT had men heus wel vermeld. Maar das niet zomaar opgezet en laat staan uitgevoerd.
Alle pijnklachten zijn multifactorieel.
Hoe kort door de bocht door met een artikel aan te komen en dan maar te stellen of de gevolgde therapie wel de juiste is. Het artikel van Smeets behelst een stabiliserend oefenprogramma uitgevoerd met een soort Stabilizer (pressuer feedback). Een andere benaderingswijze dan feedback middels echografie! Dus: werkt het met pressure feedback niet dan kan niet gezegd worden dat feedback middels echografie ook niet werkt. Hier wordt vaak de fout mee ingegaan (generaliseren)!
De heer Conijn heeft inderdaad de gouden tip: RCT’s. Helaas moet het overgrote deel van de collegae ander werk gaan zoeken als we alleen dat gaan doen wat aangetoond is door middel van RCT’s (tenzij men flink gaat generaliseren). Het overgrote deel van het werk bestaat uit klinisch redeneren met gebruikmaking van beschikbare gegevens.
Dan ook nog stellen dat stress en andere factoren een rol spelen. Uiterst onzeker! Schiphorst Preuper (Spine journal 2007) kon slechts een zwakke relatie aantonen (niet significant) tussen psychosociale factoren en beperkingen (Symptom Checklist-90-Revised en Roland Morris Disability Questionnaire).
“Uit tientallen RCT’s is al gebleken dat het reactiveren van bepaalde spieren helemaal niet leidt tot extra verbetering die met stevig wandelen ook niet behaald kan worden“. Toch slecht van mij dat ik al die onderzoeken mis. Ik probeer de literatuur bij te houden maar dat lukt dus niet. Is er een mogelijkheid om verwijzingen te melden op Fysioforum?
Pijnklachten zijn multifactorieel maar het ontstaan van pijn ook?
De klinische ervaringen met het gebruik van echofeedback zijn veelbelovend. De beschikbare literatuur is beperkt maar wel degelijk aanwezig. Het meeste onderzoek is min of meer voorbereidend geweest. En het doen van onderzoek in de vorm van RCT’s vraagt veel. Dat zal zeker nog komen.
Van belang is echter om genuanceerd om te gaan met reacties, gebruik van onderzoekgegevens etc. Zeker, zo maar roepen dat iets helpt is ook niet goed.
De echofeedback is niet zo van belang, als we niet duidelijk kunnen krijgen of bepaalde spieren wel of niet van belang zijn. Alle aandacht gaat uit naar de m.TA en de m.multifidus, maar het is helemaal niet duidelijk wat hun exacte rol is. Van de m.TA is niet eens vastgesteld of het hier wel echt gaat om een stabilisator. Het in beeld brengen van deze met echo is hartstikke leuk, maar we moeten eerst duidelijkheid krijgen over het onderliggend mechanisme of we moeten zien dat RCT’s bewijzen dat Segment Stabilising Exercises (SSE), ook daadwerkelijk iets oplevert dat beter is dan stevig wandelen. Begin bij het begin en haal dan pas de leuke speeltjes van de plank.
Ik onderschrijf de kritiek op de stellingen in het betreffende krantenartikel, met de aantekening dat de journalist een vertekend beeld weergegeven heeft.
Ik droom weleens van een ´grand design´ in het onderzoek naar aspecifieke lagerugpijn in plaats van al het huidige micro onderzoek naar werkzaamheid van interventies.
Dat laatste geeft alleen aan dat het werkt en niet hoe.
In dat ´grand design´ zou ik iets fundamenteel wetenschappelijk onderzocht willen zien naar aangeboren kwetsbaarheid van rugweefselstructuren waardoor lagerugpijn als het lot ´bij het leven van de mens´ hoort, zonder meteen te moeten vervallen in verklaringen van ´overbelasting´, dichtbij of ver weg van de onderrug.
Wat is de rol van overbelasting of onderbelasting nadat lagerugpijn optreedt en waardoor ontstaat dit afwijkende beweeggedrag bij lagerupijnlijders?
Wat is vanuit de neurobiologie te verklaren van de relatie tussen psyche en lagerugpijn indien nocisensoriek ten gevolge van mechanische weefselschade is ontstaan?
Ik denk dat een antwoord op deze grote lijnen een betere verklaring gaat opleveren waarom zoveel mensen zonder hulp goed herstellen van aspecifieke lagerugpijn en waarom anderen niet.
En dan dat laatste dat het door het eigen ´foute´ beweeggedrag komt of omdat het biologisch sowieso niet en nooit goed kan herstellen.
Die fundamenteel wetenschappelijk kennis zou vervolgens een uitgangspunt kunnen en moeten zijn voor nieuwe RCT´s.
Peter van der Salm.
Kijkend naar basaal wetenschappelijk onderzoek vanuit het klinische probleem van lage rugklachten valt de mond wagenwijd open. Er is ongelooflijk veel onderzoek gedaan op talloze gebieden maar het probleem is een visie / model te beschrijven waarbij daar gebruik van gemaakt wordt. Wat opvalt is dat je uiteindelijk steeds op de discus terecht komt. In mijn ogen is dat ook het centrale probleem. Dit klopt weer met de praktijk want alle patienten die ik zie met LRP hebben bij beeldvorming tekenen van discopathieen.
Ook is vanuit de neurobiologie een koppeling te maken tussen lage rugklachten en psyche. Cytokines spelen daarin een grote rol. Deze pro-inflammatoire stoffen verspreiden zich of neurogeen (via zenuwen) en hematogeen en kunnen zo het cingulum beinvloeden (een gebied in de hersenen dat ook actief is bij depressieve klachten). Naast beinvloeding door de gevolgen van beperkingen en participatieproblemen kunnen rugklachten ook direct het gemoed beinvloeden.
Ik herken bovenstaand verhaal. Echter, er is niets gezegd over de prevalentie van discopathieen en daarmee kun je een dergelijke uitspraak ook niet doen.
Ter verduidelijking: Veel mensen met LBP hebben een discopathie. Hoeveel mensen zonder rugpijn hebben een discopathie?
Groet,
Ben