Administratieve lasten in zorg nemen af

54

De administratieve lasten zullen eind 2007 in totaal met zo’n 660 miljoen euro verminderd zijn. Toch ervaart de zorgsector dat de administratieve lasten juist toenemen. Dat constateert de externe VWS-commissie administratieve lasten in de zorg.In 2003 besloot het kabinet-Balkenende II dat elk ministerie de administratieve lasten moest reduceren met tussen de 25 à 35 procent. Ook werd alle ministeries gevraagd een externe gemengde commissie in te stellen om de uitvoering van het terugdringen van de administratieve lasten te begeleiden en te bewaken.

- tekst gaat verder na deze advertentie -


FysioVacature, de vacaturesite voor de fysiotherapeut

 

1,45 Miljard per jaar
In de zorg bedragen de totale administratieve lasten ruim 1,45 miljard euro per jaar. Het ministerie van VWS verwacht in 2007 deze lasten met zo’n 45 procent te hebben teruggedrongen. Daarbij zijn overigens nog niet alle extra lasten voor de invoering van de diagnose behandeling combinaties (dbc’s) en de zorgtoeslag meegenomen. Lastenreducties
Toch heeft de zorgsector het gevoel dat de administratieve lasten juist toenemen. De VWS-commissie geeft hiervoor een aantal oorzaken. Allereerst zullen het overgrote deel van de lastenreducties pas dit jaar en volgend jaar plaatsvinden. Bovendien heeft het ministerie van VWS volgens de zorginstellingen geen idee hoe hoog de implementatielasten zijn voor bijvoorbeeld de invoering van dbc’s. Ook klagen zorginstellingen over de stapeling van toezicht, controle en verantwoording. Aanbevelingen
De externe VWS-commissie komt met een aantal aanbevelingen om de administratieve lasten verder terug te dringen. Zo zou het toezicht in de zorg herontworpen moeten worden om dubbele controles te voorkomen. Ook zou er een aanjaagteam opgericht moeten worden die klachten over regeldruk en administratieve lasten meteen kan aanpakken. En er moet een nieuwe balans komen tussen het beheersen van risico’s en het opleggen van administratieve verplichtingen. Bron: Zibb

4 REACTIES

  1. Ja, ja, zo kan ik het ook…

    Je stelt als zorgverzekeraar gewoon de zorgverlener aan als onbezoldigd administrateur, moet je eens zien hoe je administratieve lasten dan teruglopen…

    }:(

  2. Er komt vast en zeker weer een enquete om in te vullen, want ook voor bureaucraten geldt Meten is weten. Dat scheelt ons bergen werk, maar niet heus!

  3. HKZ isocertificering fysioroadmap – kwaliteit ?

    Bovengenoemde items zijn momenteel hot. In de grote vijver willen we ons allemaal van onze beste kant laten zien . Maar of deze items hiertoe de juist middelen zij, vraag ik mij ten zeerste af.

    Ik plaats kanttekeningen t.w.
    8 jaar geleden werden we verplicht in het BIG register opgenomen. een goede zaak waar gesteld werd dat je in ieder geval werkervaring moest blijven houden in je vak en d.m.vm nascholingen bleef je actuele kennis op pijl en bleef je je als fysiotherapeut steeds weer verbreden en verdiepen in je kennis.

    4 jaar geleden zou het kaf van het koren worden gescheiden en zouden de therapeuten die in het CKR stonden kwalitatief beter zijn dan die hier niet in stonden. Uiteindelijk kwam (bijna)iedereen dus in het CKR en werd dit door verzekeraars als miniumuseis gesteld.

    Nu worden we geconfronteerd met het opschroeven van (schijn)kwaliteit en transparantie: HKZ en fysioroadmap, ondersteund door het KNGF en gretig opgepakt door de diverse adviesburo in een voor hen tanende markt.

    Dit alles tot daar aan toe.
    Besef echter dat cerrtificering niets/weinig zegt over kwaliteit. Sterker nog: een praktijk die druk is met allerlei randvoorwaarden te scheppen en te implementeren en controleren (bijv afvinken dat het toilet 3 x p.d. word gereinigd) kan minder tijd besteden aan de patient. De praktijk ziet er tip/top uit maar het daadwerkelijke product/behandeling komt op de tweede plaats.
    De berg administratie neemt dan grootste vormen aan..
    Daarbij hangt er nog een behoorlijk kostenplaatje aan wat de praktijk mag ophoesten. Kosten die veelal niet kunnen worden doorgberekend aan de patient. (zie overeenkomsten) en de vraag rijst of deze patient zit te wachten op forse rekeningen voor zaken die niet direct of indirect bijdragen aan zijn herstel. Dit betreft niet alleen de aanschaf van hard-software, maar ook de administratietijd en leertijd die hiermee gepaard gaat. Kosten die nu ten laste komen van de praktijkhouder of – al dan niet via de verhoogde premies of indien de verzekeraars hier toch in meegaan direct – de consument.

    Resultaat : alweer kostenverhoging van de gezondheidszorg en minder handen aan het bed (de patient)

    Daarbij. al jaren is de patient zeer tevreden over het product fysiotherapie en de fysiotherapeut. Voor hem hoeven we dit dus niet nogmaals te bewijzen. De huisarts ziet het liefst een zo kort mogelijk eindverslag van de behandeling en zit absoluut niet te wachten op een uitgebreid rapport en mooi statistieken.
    En zelfs de overheid complimenteert de beroepsgroep over de kwaliteitslag die de afgelopen jaren is gemaakt. “een geweldige stap” wat heeft geleid tot verdere professionalisering van fysiotherapie.

    Kortom: bezint er ge begint. ALs dit door meerdere partijen wordt opgepakt, zullen verzekeraars dit de nieuwe standaard maken c.q. een nieuw strijdpunt om lagere trieven af te dwingen bij praktijkend ie de kwaliteit van mens tot mens het hoogste goed vinden, en is het hek definitief van de dam v.w.b. administratie. En echt de patient wordt er niet beter van. Stek liever uw geld in meer tijd voor kennis, aandacht voor de patient, en overleg met uw collega’s/huisartsen. Dit waarderen ze veel meer.
    Het zou de KNGF sieren om niet de certificering te stimuleren, maar meer het doen van vakinhoudelijke cursussen of visitatie.

    Laat praktijken zelf regelen hoe zij hun praktijk organiseren.

    V.w.b. fysioroadmap. Prachtig systeem. mooie statistieken, prachtige protocollen. Maar protocollen zijn gebaseerd op onderzoeken en statistieken, oftewel de beste gemiddelde behandeling. Wie ziet er ooit de gemiddelde patient. Daar hebben ons altijd zo tegen gekant. We zijn met mensen bezig niet met een onderdeel dat het even niet doet.
    Laten we dan ook de mens behandelen en niet het onderdeel.
    Een echte specialist kent niet 1 behandelmethode, maar kan inschatten welke behandeling bij die ene patient het beste aanslaat. (als je maar 1 hamer hebt, ga je alles als een spijker behandelen).

    Mijn idee, laat de markt het werk doen, de organisatie aan de praktijk over en de klant kiezen. Dan onderscheid de echte kwaliteit zich pas.

    Steven Vos

Reacties zijn gesloten.