Osteopathie strijdt voor erkenning

Osteopathie is een relatief onbekende geneeswijze in Nederland. En de weerstand vanuit de medische wereld tegen alles wat niet wetenschappelijk bewezen is, helpt niet de naamsbekendheid te vergroten. Toch laten osteopaten zich niet uit het veld slaan. Met goede behandelresultaten proberen ze een plekje te verwerven náást de klassieke geneeskunde.

Toen Esther Bouwman (36) uit Oostzaan een zoontje kreeg, merkte ze meteen dat er iets niet goed was. Het jongetje huilde veel en de oorzaak ervan was niet makkelijk te achterhalen. Ook niet door de artsen. “Mitchell huilde de hele dag en de hele nacht”, vertelt ze. “Moedeloos werden we ervan. We zijn bij een kinderfysiotherapeut geweest, maar dat mocht niet baten. De situatie was op een gegeven moment zo erg dat het ziekenhuis hem weer wilde opnemen.” Na een speurtocht op internet kwam de familie Bouwman uit bij de praktijk van Osteopaat DO-MRO Marc Nieuwenhuizen in Zaandam. Hoewel hun eigen kinderarts terughoudend en sceptisch reageerde, maakten ze toch een afspraak. “Marc ontdekte dat het nekje, de schouders en het ruggetje van Mitchell vastzaten. Dat heeft hij in een vijftal behandelingen losgemaakt. Al na de eerste behandeling was Mitchell een heel ander kind geworden, veel relaxter. Hij huilde een stuk minder. Na iedere behandeling ging het beter. Vorige week zijn we voor het laatst geweest. Marc zei nog dat je kunt zien dat Mitchell weer echt lekker in zijn vel zit. Hij lacht weer en ziet er echt gelukkig uit.” Osteopathie behoort tot de manuele geneeskunde, dat wil zeggen dat een osteopaat bij de behandeling alleen zijn handen gebruikt. Apparaten of medicijnen komen er niet aan te pas. De osteopaat ziet het lichaam als één geheel, waarbij alles met elkaar verbonden is. Daarom onderzoekt en behandelt hij niet alleen het gebied waar de klacht optreedt, maar het hele lichaam. “Als je last hebt van je schouder, dan kijken veel therapieën alleen naar die schouder, terwijl de oorzaak van de pijn ook ergens anders in het lichaam kan zitten”, aldus Nieuwenhuizen.

Een van de grootste verschillen met andere therapieën is dat osteopathie niet enkel de symptomen behandelt, maar op zoek gaat naar de oorzaak van de klachten. En die klachten kunnen zeer uiteenlopen: hoofdpijn, vermoeidheidsklachten, sportblessures, bekkeninstabiliteit, rugklachten, obstipatie en zelfs darmkrampjes en continu huilen bij baby’s.
Een behandeling bestaat allereerst uit een uitgebreid gesprek waarin de klacht(en), maar ook de (medische) voorgeschiedenis en de leefwijze van de patiënt aan bod komen. Daarna volgt een lichamelijk onderzoek van top tot teen. “Met de handen voel ik of alles goed beweegt of dat er ergens iets vast zit. De structuren die vast zitten, maak ik vervolgens met subtiele, corrigerende handgrepen weer los,” legt Nieuwenhuizen uit. “Hierdoor ontstaat er een nieuw evenwicht en wordt het zelfgenezend vermogen van het lichaam gestimuleerd.” Voor de patiënt zelf is ook een rol weggelegd. “In veel gevallen zal hij of zij ook meer moeten bewegen en anders gaan eten, de leefgewoontes dus aanpassen. Anders werkt het niet.”

De therapie kan ook preventief werken, zegt Nieuwenhuizen. Net als de tandarts. “Al lang vóór een klacht zich manifesteert, geeft het lichaam voldoende signalen dat het niet optimaal functioneert. Een osteopaat voelt en herkent deze signalen.”In de Verenigde Staten en Engeland valt osteopathie onder de reguliere zorg. In Nederland behoort het tot de alternatieve geneeskunde en ondervindt het nog altijd veel weerstand vanuit de reguliere hoek. De scepsis is er vooral op gericht dat niet wetenschappelijk is bewezen dat osteopathie werkt. Nieuwenhuizen: “Heel veel mensen verbazen zich erover dat osteopathie zo onbekend is en dat de reguliere geneeskunde er nauwelijks voor openstaat. Terwijl het helemaal niet zweverig is.” Hij ziet osteopathie juist als een hele rustige vorm van therapie, die geschikt is voor jong en oud. “Ik behandel vaker pasgeboren baby’s. Net zoals bij Mitchell merk ik dat huilbaby’s al gauw rustig worden in onze handen. Er wordt wel eens beweerd dat osteopathie bij pasgeborenen gevaarlijk zou zijn. Onderzoek naar de veiligheid heeft nog nooit aangetoond dat het níet veilig zou zijn. In de Verenigde Staten staan osteopaten als het ware naast het kraambed. Hier doen ze er zo krampachtig over. Dat is jammer.” De Zaanse osteopaat zou willen dat de reguliere en de alternatieve geneeskunde meer zouden samenwerken. “We zouden elkaar zo goed kunnen aanvullen. Zo willen we ons ook profileren, als een complementaire, aanvullende geneeswijze.”

Bron: Spits