Het is de derde dinsdag van september 2003. De plannen van de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Hans Hoogervorst liegen er niet om. Er verdwijnt voor 1 miljard euro aan verstrekkingen uit het ziekenfondspakket. Er wordt 59 miljard euro weg gehaald bij maatschappelijke organisaties en in 2005 komt er een eigen risico van 200 euro voor ziekenfondsverzekerden.
Het kabinet wil dat zorgverzekeraars zorgaanbieders en consumenten toegroeien naar een nieuw zorgstelsel dat op 1 januari 2006 wordt ingevoerd. Prestaties van zorginstellingen worden publieke informatie. Alle ziekenhuizen zullen vergeleken worden op het gebied van doelmatigheid. Consumenten moeten zich beter van bewust worden wat de zorg kost. Dit zijn zo wat punten uit de rijksbegroting voor 2004.
Hoogervorst is van mening dat er meer geconcurreerd moet worden. Er is veel te weinig specialisatie in de zorg. Volgens Hoogervorst laten privé klinieken die zich specialiseren zien dat de doelmatigheid flink omhoog kan. Daar is een enorme winst te behalen.Volgende week beslist de minister over welke prijzen onderhandeld mag worden. Maar, verzekert hij, hij gaat geen gekke dingen doen. Gezien de ervaringen in het verleden met voorbeelden van marktwerking die te haastig zijn verlopen neemt Hoogervorst geen overhaaste beslissingen. Marktwerking is voor hem geen ideologisch doel.
Nieuw Economisch Peil (NEP) zond eind september 2003 een documentaire uit over marktwerking in de zorg, met name de ziekenhuismarkt wordt belicht. Een Duits, beursgenoteerd ziekenhuis wordt vergeleken met ons huidig systeem.
Hier de kans om de nog altijd actuele uitzending te bekijken:
In Realvideo – Breedband
Lees de achtergronden op de website van NEP
Of lees hieronder eerst verder.
Een zucht van verlichting zal er door u heen gaan, want gelukkig wordt niet alles zomaar aan de markt overgelaten. En toch… na het zien van de aflevering over beursgenoteerde ziekenhuizen van 22 september zou je willen dat Hoogervorst iets meer vaart zou zetten achter die marktwerking. Was hÃj maar op excursie naar Duitsland gegaan. We hebben het hier in Nederland vol goede bedoelingen over de op te richten zorgautoriteit (een soort Opta achtige toezichthouder) om de concurrentie te stimuleren en over een DBC (Diagnose Behandeling Combinatie) een systeem waarbij elk product van een ziekenhuis wordt omschreven met bijbehorend prijskaartje. Dit alles om de doelmatigheid te verhogen en de kosten binnen de perken te houden. Maar of het iets helpt tegen de bureaucratie?
We hebben in Nederland gezien dat ziekenhuizen bepaalde operaties niet meer uit voeren omdat ze anders hun budget overschrijden. Aangeschafte apparatuur wordt op die manier natuurlijk nooit rendabel. Nee dan Duitsland. Als er een MRI-scan wordt aangeschaft moet je als ziekenhuis zorgen dat je die kosten zo snel mogelijk terug verdient. Dat betekent veel patiënten behandelen dus. Des te eerder zijn de kosten terug verdiend. Patiënt blij want snel geholpen, wachtlijsten weg, ziekenhuis blij, aandeelhouders bij, iedereen blij.
In Nederland mag geen winst gemaakt worden, als er geld overblijft moet dat gereserveerd worden voor volgende jaren, dat doet dus geen enkel ziekenhuis. In Duitsland zijn ze niet gebonden aan eindeloze bouwtechnische regels die hier wel worden gehanteerd. In Duitsland hoef je voor een behandeling maar één afspraak te maken, in Nederland moet je minstens vier keer terug komen voor diverse afspraken een bloedafname, röntgenfoto’s, een specialist etc. Waarom kan dat hier niet? Misschien klinkt het allemaal té logisch en komt Hoogervorst daarom niet op het idee.
Kijk en oordeel zelf.
Bron: Nieuw Economisch PeilÂ
