Sinds 2001 worden in het Kennemer Gasthuis in Haarlem patiënten met de laser van hun rughernia afgeholpen. Radioloog Gerard Guit behandelde tot nu toe 190 patiënten uit het hele land. Enkele zorgverzekeraars vergoeden sinds kort de ingreep.
De eerste herniapatiënt ligt op zijn buik in de CT-scan, klaar voor de ingreep. Met het röntgenapparaat wordt opgezocht waar de boosdoener zit. Radioloog Gerard Guit tekent met liniaal en stift het punt af waarop hij straks met een naald naar binnen gaat. De naald gaat door de huid, zonder bot of zenuw te raken, zo de tussenwervel in. Daar moet de laser zijn helende werk gaan doen.
De huid van de patiënt wordt met een kleine prik plaatselijk verdoofd. “Bent u er klaar voor?” Bij een ‘ja’ zet Guit de naald in de rug en gaat hij op zoek naar de plek waar hij moet zijn, tussen de vierde en vijfde lendenwervel. Als de naald een klein stukje naar binnen is gegaan, wordt een CT-scan gemaakt om te kijken of hij goed zit. De naald gaat precies goed, tussen twee wervels door, rechtstreeks de tussenwervelschijf in.
“Perfect, we gaan verder.”
Als de naald op zijn plaats zit en parmantig uit de rug steekt, gaat de laserfiberdraad erin. De draad is aangesloten op een lasergenerator, die met een pedaal op de grond is te bedienen. De laser wordt eerst getest, als het rode licht er goed uitkomt, kan hij in de holle naald worden gebracht.
“Die zit”, zegt Guit, die de patiënt vervolgens vertelt wat hij verder gaat doen.
De laserstraal brengt het vocht in de tussenwervelschijf aan de kook. Dan verdampt het water, dat het lichaam als waterdampgas verlaat. Het eiwit in de tussenwervelschijf wordt eveneens gekookt. “Ik vergelijk het altijd met een gekookt eitje. Je kunt het ook ruiken, het ruikt als een verbrand worstje op de barbecue.”
Als het water is verdampt, neemt de druk in de tussenwervelschijf af. De beknelde zenuw aan de buitenkant van de schijf krijgt daardoor meer ruimte. En dat voelen de meeste patiënten, bij zeven op de tien verdwijnen de klachten.
Bij de operatie dragen de radioloog en de radiologisch laboranten een loodschort tegen de straling van de CT-scan en een zonnebril tegen lekkend laserlicht. Ook de patiënt krijgt een laserbril op zijn neus. Dan voert Guit de energie van de laser op tot zo’n 1400 kilojoule. “Dat kan de tussenwervelschijf van deze patiënt wel hebben”, zegt hij.
Tijdens de klus wordt tot twee keer toe een controle CT-scan gemaakt, om te kijken of de behandeling aanslaat. Guit is zeer tevreden, want op de scan is duidelijk te zien dat er van binnen iets gebeurt. Hij wijst op een zwart vlak in de tussenwervelschijf. “Kijk, dat is het gas. Het lekt ook langs de naald weg naar deze spier”, zegt hij. Het gas verdwijnt vanzelf uit het lichaam.
Na een half uur is de klus geklaard en mag de patiënt, een meubelmaker met een eigen zaak, alweer naar huis. Hij mag de komende drie dagen niet langer zitten dan een half uur en moet veel rust houden en lopen. Hij mag geen onverwachte draaibewegingen maken met zijn rug. “Als u niest, moet u dat met open mond doen, want dan is de drukverhoging in de onderrug niet zo groot”, zegt Guit.
De tweede patiënt is hovenier en stratenmaker. Bij het slaan van een paal in de grond voelde hij iets knappen in zijn rug en sindsdien heeft hij pijn in benen en voeten. Hij liet het MRI-centrum in Amsterdam een foto maken omdat ze daar geen wachtlijst hebben. Vervolgens zei zijn neuroloog dat hij geen voorstander was van de ingreep. “Hij wil opereren. Eerst dit maar eens proberen, opereren kan altijd nog”, zegt de hovenier. Hij hoorde ‘laaiende verhalen’ van zijn fysiotherapeut en van mensen in zijn omgeving.
Yogalerares Hinke Spakman van Terschelling heeft een lastige hernia. Die zit op een moeilijke plek laag in de rug, waardoor Guit er met zijn naald bijna niet bij kan. Ze heeft ook versleten wervels en veel botrichels. Het prikken wordt lastig, maar ook het aantal joules is voor deze tussenwervelschijf, met maximaal duizend joule, niet hoog. “Ga ik daarboven zitten, dan kan ik haar wervels beschadigen. Maar we gaan het gewoon proberen.”
Als de behandeling na drie wat moeizame prikpogingen met succes wordt afgerond, is Spakman opgelucht. “Ik ben zo blij”, zegt ze na drie kwartier. Ze hoorde van de behandeling via haar acupuncturist. Via de site http://www.laserherniabehandeling.nl kwam ze bij het Kennemer Gasthuis terecht. “Daarna bekeek ik de site met mijn huisarts, die ook enthousiast was.”
Het ging snel. Binnen een paar weken kon ze terecht, na een lang voorgesprek met de radioloog. Groot was haar teleurstelling toen ze van haar verzekeraar De Friesland – waar ze tot nu toe positieve ervaringen mee had – hoorde dat de behandeling niet zou worden vergoed. “Ik heb echt zitten huilen. Ik heb het ziekenhuis gebeld dat het niet doorging, want ik kan dat niet zelf betalen. Een paar minuten later belde de radioloog terug dat ik toch kon komen. Het zou verder zonder financiële gevolgen voor mij worden geregeld.”
Maar ze is boos op haar zorgverzekeraar. “Ik vind het heel naar, vervelend en irritant. Dit is toch een prachtige ingreep? Ik kan na de behandeling gewoon weer naar huis, moet de eerste drie dagen rustig aan doen en kan daarna mijn dagelijkse bezigheden weer oppakken. Ook fysiotherapie is niet nodig.”
Effectief en goedkoop
Radioloog dr. Gerard Guit heeft de herniabehandeling met laser in 1999 in Nederland geïntroduceerd met aankomend radioloog Patrick Brouwer. Brouwer had in het Academisch Medisch Centrum (AMC) veel onderzoek naar laseroperaties gedaan. Hij zit inmiddels in het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC), waar hij deelneemt aan een vergelijkend wetenschappelijk onderzoek tussen de traditionele operatieve behandeling en de laserbehandeling van een rughernia. Guit heeft de lasermethode zelf voortgezet in het Kennemer Gasthuis in Haarlem, omdat hij geen zin had om op de uitslag van het langdurige Nederlandse onderzoek te wachten. De patiënten werden al die tijd zonder vergoeding voor de radiologen en het ziekenhuis behandeld.
Waarom deed hij dat? ” Omdat dit een prachtbehandeling is, die je patiënten niet mag onthouden. Mensen komen soms strompelend het ziekenhuis in en zijn vaak binnen één tot drie weken van hun klachten af. Na een paar dagen rust mogen ze weer aan het werk. Er zijn nagenoeg geen bijwerkingen. In de Verenigde Staten passen ze dit al vele jaren toe, het is daar ook door de strenge overheidsinstantie FDA goedgekeurd. Het is heel jammer dat het hier allemaal zo lang moet duren. “
Bron: BNdeStem
Ik ben zeer benieuwd naar de resultaten, vooral na enkele weken c.q. maanden! Ook wij als manueeltherapeuten hebben vaak “direct” resultaat, zonder invasief handelen. Echter weten we ook dat dat vaak van korte duur is, eigenlijk ook wel logisch, gezien het multifactorele van de klacht en de patient. Was het maar zo eenvoudig dat “alleen” de discus en zijn protrusie/prolaps de oorzaak zou zijn van rugklachten. We weten wel beter….toch? Jammer dat iedereen zo zoekende blijft naar het ei-van Columbus vanuit een zo enkel mechanisch-anatomisch substraat en toch weer zonder problemen invasief durft te behandelen. Hopelijk zijn jullie straks ook zo eerlijk alle vervelende bijverschijnselen te melden. Succes. Groet Erwin Claassen.
L.S.,
Dat aangehaalde onderzoek onder leiding van neurochirurg Wilco Peul is inmiddels gepubliceerd.
Bij mij dringt zich de vraag op of de resultaten van de laserbehandeling hetzelfde zullen zijn als die bij de klassieke HNP-OK in het onderzoek van Wilco Peul.
In dat geval zou een vergelijking kosten/bijwerkingen interessant zijn.
Met groeten,
Peter van der Salm.
Tja, patiënt is klachtenvrij, maar voor hoe lang? Nevenwerking op de omliggende structuren voor de lange termijn, niets over bekend. Ook is er is niets te lezen over een zinvolle fysiotherapeutische nabehandeling, dus een recidief, eventueel op een ander niveau, lijkt me voorgeprogrameerd. Zijn de patiënten voordien met een McKenzie onderzoek uitgetest of ze nog kunnen centraliseren? In het geval dat ze dat wel konden, is deze therapie onnodig risicovol en te duur. :)
@ Kai Arne: helemaal mee eens.