Actieve fysiotherapeut is verworden tot een ingezakte PC Peut

[PC Peut]

Ik heb ooit het vak fysiotherapie gekozen om zijn fysieke actieve werkwijze: een doe-vak. De administratie hoorde erbij, die was overzichtelijk en er was genoeg tijd voor goede behandelverslagen aan verwijzers, regelmatig overleg met verwijzers over patiënten en aanverwante zaken, en leuke vakinhoudelijke avondjes of miniklinieken met collegae.

In de loop der jaren heeft de politiek de zorgverzekeraars steeds meer macht gegeven. Samen met het KNGF voorop (‘rechtop zitten en pootje geven’) zijn steeds meer protocollen, programma’s, enquetes, vragenlijsten en kwaliteitsindicatoren ontwikkeld. Het elektronisch patientendossier deed zijn intrede en vele software leveranciers en webservers stortten zich op de fysiotherapiemarkt want er viel geld te verdienen.

Dit alles onder het mom van fysiotherapie als ‘wetenschap’, ‘vakinhoudelijke kwaliteit en natuurlijk DE patient die steeds meer ‘kwaliteit’ moet krijgen van de zorgverzekeraar (en die intussen gek wordt van het steeds opnieuw invullen van alle verplichte vragenlijsten, enquetes en metingen).

Nadat de zorgverzekeraars in de afgelopen jaren de aanvullende pakketten steeds verder hebben uitgekleed en belachelijke regels verzonnen als maximaal behandelgetal (en tegen de patient zeggen ‘onbeperkt’) en screening plus intake is twee zittingen, komt men het laatste jaar met ‘intensieve contracten, ‘platina tarieven, ‘voorkeursfysiotherapeuten etc. We moeten meedoen want anders worden we fors afgerekend op het feit dat ‘de subdoelen in relatie tot de externe factoren’ niet helder genoeg geformuleerd zijn.

Van Agis moet de patient twee keer een Rand-36 en PSK invullen, thuis nog eens een CQ index invullen en daarnaast de nodige vragenlijsten want er moet door ons nog veel meer gemeten worden! Het KNGF ontwikkelde kwaliteitsindicatoren samen met een aantal zorgverzekeraars. Menzis introduceert het ‘Platina’tarief (een berg formulieren, dossiers en HKZ-certificering) voor de echte administratieve bollebozen en straks krijgen we DBC-codes, VAAM, kostenramingen, offertes etc… Straks moeten we nog voor elke behandeling een businessplan indienen.

Intussen is de gemiddelde administratietijd (inclusief tijd om haperende software op gang te helpen) per behandeling bij mij al opgelopen naar 50 procent extra tijd. Helemaal als jouw patiënten snel herstellen. Wie stopt deze waanzin!? Laten we teruggaan naar de basis van het vak. Stop de bureaucratie. Hier liggen de taken voor het KNGF: simpele en begrijpelijke criteria (bevindingen-behandeling-resultaat), het oprichten van software politie voor webservers en EPD-leveranciers die slecht werk leveren en een korte praktische enquete voor de patient. Dan is er meer tijd, geld en energie voor de echt leuke dingen: het vak!

De politiek moet hard gaan bezuinigen op de zorg. Niet of nauwelijks op de overheadkosten van de Zorgverzekeraars, of de medisch specialisten, of de apothekers en de medicijnen. De kaasschaaf zal gaan over de fysiotherapie (‘de kosten rijzen de pan uit’ wordt alvast door de verzekeraars ingeprent) want daar is altijd makkelijk en zonder protest geld te halen. Hebben we daar al die formulieren voor ingevuld? Conclusie: wordt geen PC-Peut. KNGF: doe er wat mee! En anders moeten er gewoon geen contract meer worden afgesloten met zorgverzekeraars.

[Ben]

Gek genoeg ben ik het volledig met je eens, en ik denk velen met mij. Misschien zijn alle collega’s al zo murw van het pc-therapeutje spelen dat ze de moed niet meer kunnen opvatten om te reageren.

Andere vraag: hoe kunnen we ons organiseren als onze belangenbehartiger elke vorm van organisatie weigert om reden van de NMa?
groeten,

Ben

[Francis]

Volledig met je eens, PC Peut.
Inderdaad doet het KNGF hard mee aan het bevorderen ven die toenemende administratieve rompslomp, die ten koste gaat van de patiëntenzorg.
Als je alles zou doen volgens regeltjes, protocollen, certificering enz. dan kan de patiënt, nadat de fysiotherapeut alles netjes heeft ingevuld, eigenlijk direct weer naar huis. Voor behandeling is dan geen tijd meer en dat geldt net zo voor de volgende patiënt.
Waanzinnig dat vrijwel iedereen dit accepteert. Kennelijk is men bang “de boot te missen”, vreest men de concurrentie en laat men zich door diverse handige verkopers van alles aansmeren omdat de buurman dat ook heeft gedaan.

[v.wijburg]

Helemaal mee eens, ik heb regelmatig e-mail en telefonisch contact met AGIS en Menzis over CQ, Kwaliefy RAND 36 PSK Platinatarief en over de lage kwaliteitverbeterende waarde hiervan. Ik vind het ingezette traject helemaal niet automatisch leiden tot betere patienten zorg. Het probleem is dat de zorgverzekeraar een heel team aan het werk heeft om al deze malligheid te verzinnen met als doel uiteindelijk meer winst te maken. De fysio’s zijn ondertussen hun clienten/patienten aan het beter maken naar beste inzet en bevinden.

Bovendien wie zegt nu eigenlijk dat de kwaliteit slecht of laag is, dat wordt ons aangepraat. De ptn geven de fysiotherapeuten een 8, meer dan de andere hulpverleners scoren.Wij volgen constant scholing om de punten te halen om in het kwaliteitregisteer ingeschreven te mogen staan.

Natuurlijk is methodologisch handelen en het gebruik van meetinstrumenten noodzakelijk, maar dat doen we toch al, hebben we cursussen voor gevolgd, mogen wij zelf bepalen welk meetinstrument.

Veel van mijn ptn hebben de kwaliefy enquete niet kunnen doen, vanwege allerlei ICT problemen of onkunde. De uiteindelijke meting is dan ook gedaan onder de blanke nederlander die aardig met het internet overweg kan en tussen de 20 jaar en 60 jaar is en bovendien wel zin heeft in een enquete. De gemiddelde pt?

En wat te denken van al die verschillende tarieven, ik heb 1 goed product dat door de ene zorgverzekeraar beloond wordt met 30 euro en door de andere met 27, 80 euro. En natuurlijk alles wat er tussen zit. Een hele vreemde situatie.

Als je geen contract meer tekent dan krijgt de patient bij de ene verzekeraar 0 euro en de andere 22 euro vergoed, chantage, dus tekenen we maar weer.

Laten we landelijk af spreken dat wij alleen nog maar tekenen voor de plaatselijke grote verzekeraar en de ptn die daar niet bij verzekerd zijn een rekening sturen. Natuurlijk kunnen die ptn dan overstappen naar de plaatselijke grote zorgverzekeraar. Lijkt me een goede insteek voor het KNGF om te onderhandelen met de dwingende zorgverzekeraars. Kunnen we eens hard onderhandelen, want het gaat namelijk helemaal niet om kwaliteitverbetering, dat zit immers wel goed, het gaat de zorgverzekeraar om winst, dat is hun core buisness.
[/link]

[George Coenraad]

Ik ben het helemaal met alle bovengenoemde reacties eens. Vooral die misleidende reclames naar patienten toe bv door agis. U bent onbeperkt verzekerd voor fysyiotherapie. Niet wetende dat vele fysiotherapeuten zijn gebonden aan een maximaal aantal behandelingen per patient. Dan het HKZ certificaat waar ik eerder op reageerde. Het kost bij elkaar vele euro”s aanschaf cursus contributie en belangrijk heel veel tijd tijdens of na de nodige werkzaamheden. Intramed geeft al voldoende mee in hun software om alles te checken. En zo komen er steeds meer instellingen maatschappijen bobo”s zoals de KNGF die hun oren laten hangen bij de mensen buiten de praktijk of het werkveld. Waarom moet het steeds ingewikkelder worden. KNGF luister eens naar de fysiotherapeuten in het werkveld. Stop eens met nog meer van al die regels verplichtingen en wat al niet meer. Een patient wilt geholpen worden beter worden gemaakt en zelf onderhoud plegen op en met advies van de fysiotherapeut. Zij willen geen formulieren meer invullen en allemaal vragen beantwoorden. Zij willen beter worden en weer maximaal functioneren in hun ADL. En wij ???? Wij fysiotherapeuten willen weer werken aan dat hertsel en ons niet teveel met het tijdrovende, dure,en hoeveelheden administratie worden bezig gehouden. PLATINA GOUD ZILVER BRONS METAAL HOUT HKZ PROTOCOLLEN METEN VRAGEN FORMULIEREN ANTWOORD FORMULIEREN PFFFF en weet ik wat er allemaal nog is of bijkomt. KNGF kunt u ervoor zorgen dat het allemaal wat minder kan????????

Bij voorbaat mijn dank
George Coenraad
Fysiotherapeut

[fysico]

Misschien is de tijd rijp voor een nieuwe echte vereniging van en voor fysiotherapeuten ipv een vereniging die alleen maar ja en amen zegt en verder voor de fysiotherapeuten weinig tot niets toevoegd. ik ben het helemaal met je eens dat we weer moeten gaan werken ipv achter de pc te zitten. rik van keulen fysiotherapeut/manueeltherapeut

[Peter van der Salm]

Beste collega PC Peut,

Altijd lastig om met een fictieve naam te communiceren.

Ik heb ooit het vak fysiotherapie gekozen om zijn fysieke actieve werkwijze: een doe-vak. De administratie hoorde erbij, die was overzichtelijk en er was genoeg tijd voor goede behandelverslagen aan verwijzers, regelmatig overleg met verwijzers over patiënten en aanverwante zaken, en leuke vakinhoudelijke avondjes of miniklinieken met collegae.

Helaas is het imago van ons beroep nog steeds bij velen dat van een doe-vak.
De omgeving waarin wij werken vereist echter in toenemende mate een wetenschappelijke onderbouwing.
Dat wat wij als fysiotherapeuten eisen aan waardering, geldelijk en immatrieel, behoort eveneens bij een professioneel niveau.
Dat botst met dat imago en sommige collega’s komen daar niet overheen.

In de loop der jaren heeft de politiek de zorgverzekeraars steeds meer macht gegeven.

De politiek kon sturing niet aan en heeft daarom zorgverzekeraars meer de ruimte gegeven om namens hun verzekerden voor meer tegen-macht te zorgen.

Samen met het KNGF voorop (‘rechtop zitten en pootje geven’) zijn steeds meer protocollen, programma’s, enquetes, vragenlijsten en kwaliteitsindicatoren ontwikkeld. Het elektronisch patientendossier deed zijn intrede en vele software leveranciers en webservers stortten zich op de fysiotherapiemarkt want er viel geld te verdienen.

Zolang dit bijdraagt aan een betere onderbouwing van ons handelen lijkt mij hier niets mis mee. Ieder die als ‘doener’ zijn eigen visie of geloof wil aanhangen buiten de richtlijnen om, zal dit niet leuk vinden.

Nadat de zorgverzekeraars in de afgelopen jaren de aanvullende pakketten steeds verder hebben uitgekleed

Als de schadelast te hoog wordt ten opzichte van wat verzekerden bereid zijn aan premie te bepalen, dan moet het uit de lengte of breedte.

en belachelijke regels verzonnen als maximaal behandelgetal (en tegen de patient zeggen ‘onbeperkt’) en screening plus intake is twee zittingen, komt men het laatste jaar met ‘intensieve contracten, ‘platina tarieven, ‘voorkeursfysiotherapeuten etc. We moeten meedoen want anders worden we fors afgerekend op het feit dat ‘de subdoelen in relatie tot de externe factoren’ niet helder genoeg geformuleerd zijn.

Van Agis moet de patient twee keer een Rand-36 en PSK invullen, thuis nog eens een CQ index invullen en daarnaast de nodige vragenlijsten want er moet door ons nog veel meer gemeten worden! Het KNGF ontwikkelde kwaliteitsindicatoren samen met een aantal zorgverzekeraars. Menzis introduceert het ‘Platina’tarief (een berg formulieren, dossiers en HKZ-certificering) voor de echte administratieve bollebozen en straks krijgen we DBC-codes, VAAM, kostenramingen, offertes etc… Straks moeten we nog voor elke behandeling een businessplan indienen.

Intussen is de gemiddelde administratietijd (inclusief tijd om haperende software op gang te helpen) per behandeling bij mij al opgelopen naar 50 procent extra tijd. Helemaal als jouw patiënten snel herstellen. Wie stopt deze waanzin!? Laten we teruggaan naar de basis van het vak. Stop de bureaucratie. Hier liggen de taken voor het KNGF: simpele en begrijpelijke criteria (bevindingen-behandeling-resultaat), het oprichten van software politie voor webservers en EPD-leveranciers die slecht werk leveren en een korte praktische enquete voor de patient. Dan is er meer tijd, geld en energie voor de echt leuke dingen: het vak!

Te veel in een keer om te reageren.
Mij valt wel op dat de relatie tussen zorgverzekeraars en fysiotherapeuten veel te veel stoelt op wantrouwen over en weer.
Maar hoe zou dat ontstaan zijn?

De politiek moet hard gaan bezuinigen op de zorg. Niet of nauwelijks op de overheadkosten van de Zorgverzekeraars, of de medisch specialisten, of de apothekers en de medicijnen.

Dan volg je de ontwikkelingen slecht.
Zorgverzekeraars concurreren met elkaar op leven en dood en ik kan je verzekeren dat op elke euro qua overhead gelet wordt.
Medisch specialisten die onbedoeld te veel inkomen hebben behaald, moeten terug gaan betalen.
De apothekers worden steeds verder afgeknepen via de claw-back.

De kaasschaaf zal gaan over de fysiotherapie (‘de kosten rijzen de pan uit’ wordt alvast door de verzekeraars ingeprent) want daar is altijd makkelijk en zonder protest geld te halen.

Bijna 50% van de fysiotherapeutische zorg valt onder het BKZ en er moet volgend jaar voor 35 miljard bezuinigd gaan worden.
Dan mag je hopen op een kaasschaaf.
De AV’s vallen buiten elke politieke bevoegdheid.

Hebben we daar al die formulieren voor ingevuld? Conclusie: wordt geen PC-Peut. KNGF: doe er wat mee! En anders moeten er gewoon geen contract meer worden afgesloten met zorgverzekeraars.

Als je naast het niet-tekenen van overeenkomsten direct ook je lidmaatschap van het KNGF opzegt ben je helemaal vrij om te doen en laten wat je wilt.
Indien je dan wel professioneel het beroep blijft uitoefenen schaadt je het niveau van ons beroep niet en wens ik je veel ondernemerssucces toe.

Met collegiale groeten,
Peter van der Salm.

[Ronald Barends]

Ik ga er van uit dat KNGF ook achter de schermen hun kontakten inzetten om voor onze beroepsgroep het mogelijke te bereiken. Ik ben tevreden over de regionale vereniging en hun akties om de leden te betrekken en te scholen. Er is landelijk door ons niet veel haalbaar; we zijn kwetsbaar gebleken. Ook ik heb voor de 2e kamer gestaan om te reageren tegen de plannen van Hoogervorst…De grotere macht van de Zorgverzekeraars maakt me bezorgd evenals hun steeds grotere eisenpakket voor contractanten. We zijn intussen ‘ makke schapen met zes poten’ geworden. Om niet te kijken naar de administratieve berg en fysio-computer-verslaving. Waar is inderdaad dat oude doe-vak. Ik doe mijn vak nog steeds met veel genoegen en houd de administratie-druk zo klein mogelijk.

[Francis]

Beste Peter van de Salm,

Ik heb ook een paar vragen/opmerkingen.

Ik vind namelijk dat je PCPeut niet serieus beantwoordt. Hij snijdt een ernstig probleem aan en jij waait het weg. “sommige collega’s komen daar niet overheen” schrijf je.

1. Waarom is een doe-vak “helaas”? Er zijn veel beroepen in de gezondheidszorg waar men wat “doet” in plaats van de hele tijd te administreren.
Dokters, weet je nog? Tandartsen, Fysiotherapeuten. Zo zijn die beroepen ook bedoeld en dat verwachten patiënten dan ook van hem/haar: een fysiotherapeut die met zijn patiënt bezig is i.p.v. met zijn beeldscherm.
Al die tijd aan overbodige administratieve rompslomp in plaats van aan je patiënt, dàt vind ik pas “helaas”.
Je bent geen fysiotherapeut geworden om uiteindelijk als boekhouder te eindigen.

2. Ik word al decennia lang geconfronteerd met een permanente en toenemende druk van overheid en ziektekostenverzekeraars op de fysiotherapie om verantwoording af te leggen en controle uit te laten oefenen, met al die administratieve en andere bureaucratische rompslomp, waar menig andere beroepsbeoefenaar nooit mee accoord zou gaan.

Maar wij fysiotherapeuten? Wij wel! En waarom? Omdat we bang zijn voor die overheid en de verzekeraars. Omdat we zelf twijfelen en onzeker zijn over ons handelen? Als we dat niet waren zouden we toch al die onzin niet slikken?
Het is ridicuul zoals wij onszelf bij iedere (be)handeling uitgebreid moeten verantwoorden. Op schrift en liefst in de computerl. Telkens maar weer. Dat houdt nooit op.
Wanneer komt er nu eens een KNGF bestuur dat ronduit NEE zegt tegen dit soort tijdroverij en zich weer bezig gaat houden met het verbeteren de kwaliteit van ons patiëntgebonden praktisch handelen?

Denk je dat er één chirurg zou zijn die zich dusdanig zou laten schofferen? Voor een hoger operatietarief zijn zaakjes zo idioot uitgebreid op papier of in de computer zetten?
Ooit gehoord dat tandartsen accoord gingen met een quotum van gevulde gaatjes of kunstgebitten? Dacht het niet! Maar wij wel!

Kijk nou eens naar de drie regeltjes in het digitale dossier van de huisarts. Niks steeds maar weer verantwoorden. Gewoon werken, zoals het hoort.

3. Dat wetenschappelijke: dat moet je niet verwachten van de beroepsbeoefenaars. Dat ligt bij de wetenschap, dáár hoort het thuis. Daarvoor zijn toch al die fysiotherapeuten hun doctorander- en mastertitels gaan halen? Zadel ons daar dan niet mee op!

Onderbouwing, best! Maar niet op de werkvloer. Gaat allemaal van de tijd voor je patiënt af. Als je alles volledig volgens het boekje zou doen, dan is van je halve uur tenminste 15 minuten verloren aan administratieve onzin, turend naar een beeldscherm i.p.v. naar je patiënt. Dat doe ik dus ook niet. Jij wel?

4. De overheadkosten die PCPeut bedoelt zijn de kosten die zorgverzekeraars besteden aan niet-patiëntgebonden activiteiten. Dat is heel wat, zeker als je daaronder rekent alle activiteiten die te maken hebben met de administratieve rompslomp die zij ons opleggen.

5. Daarbij: voor de meeste verzekeraars zijn ziektekostenverzekeringen geen winstgevende posten. Ze zijn bereid daar zelfs op toe te leggen, als ze de verzekerde maar binnen hebben om ze daarna andere, meer winstgevende (levens)verzekeringen aan te kunnen bieden. Ze lokken de verzekerde met fraaie AV’s en knijpen de fysiotherapeuten vervolgens af middels quota die wij ons gelaten laten opleggen.

6. Zeker je laatste opmerking dat PCPeut dan maar geen contracten moet afsluiten en zijn lidmaatschap van het KNGF moet opzeggen om hem vervolgens vilein “veel ondernemerssucces” toe te wensen vind ik onder de maat.
PCPeut bedoelt dat wij allemaal contracten zouden moeten weigeren waarin al die rimram verplicht wordt.
Niet dat dat ooit zou gebeuren, dat durft de overgrote meerderheid niet, zelfs als verzekeraars wurgcontracten voorleggen, zoals in de jaren ’90.

[Peter van der Salm]

Beste Francis,

Kijkend naar de definitie van EBP en ons competentieprofiel zijn er genoeg argumenten om ons beroep, zelfs op bachelorniveau, niet alleen als een ‘doevak’ af te doen.
Die beloning en waardering vragen we, laten we daar dan ook naar handelen.
Overings hoort verzet tegen idiote regels en quasi kwaliteitsmaatregelen ook tot professionaliteit.
Als je dat eveneens probeert te betogen, ben ik het op dat ount met je eens.

Met collegiale groeten,
Peter van der Salm.

[Francis]

Beste Peter,
Wat anders dan een “doe”-vak is ons beroep dan?
Administrateur? Vergadertijger? Overlegfetishist?
Daar hoef je geen fysiotherapeut voor te zijn, dat kan elke ambtenaar, die overigens al dat soort regeltjes voor ons verzint (begrijpelijk, want anders heeft de man geen werk meer).
Wat de fysiotherapie (en de andere “echte” beroepen in de gezondheidszorg) onderscheidt van de ambtenaar en de manager is nu juist datgene wat die laatsten niet doen èn kunnen: iets doen met een patiënt.
Al het overige is ballast, die veel te veel tijd rooft die je aan je patiënt zou willen besteden, en waarvan het overgrote deel overbodig en zeker niet gericht op het welzijn van je individuele patiënt is.
En verder: die “beloning” behoren we te verdienen met ons èchte werk, niet met red tape.

[Knyper]

Geachte collega’s,

Zoveel peuten, zoveel meningen. En dat is precies waar we al jaren op gepakt worden. Geen gesloten rijen, geen club die het groepsidee uitdraagt en verdedigt en achterbaks gedrag omdat men bang is voor z’n eigen hachje. We kunnen alleen maar jaloers zijn op de tandartsen- en artsenclubjes. Die geven al een persbericht als er een verandering op til is en reageren gewoon collectief. Het KNGF stuurt een mailtje, dat er iets in de krant staat. Over de ketenzorg worden we al ingelicht als de apothekers het al 2 jaar wisten en zich verenigd hebben, de huisartsen zich al verenigd hebben en de eerste zorgketen per januari aanstaande al in werking zetten, ZONDER fysiotherapeutisceh begeleiding voor diabetici …want die zaten niet aan de onderhandelingstafel. Het KNGF gaf aan het intern besproken te hebben en gedacht te hebben ‘dat het niet zo’n vaart zou lopen’…

Voor mij heeft PC Peut gewoon gelijk. We ervaren allemaal een toenemende administratieve druk en merken allemaal dat de zorgverzekeraars vinden dat zij het voor het zeggen hebben. Ik vind de reacties van Peter typerend: zoek het allemaal lekker zelf uit.

Het ondernemersvak wordt ons eventjes opgedrongen. Leuk als je een rits peuten voor je kan laten werken en zelf altijd al manager had willen zijn. Het heeft volgens mij niets te maken met ons eigenlijke vak. En wat hebben we toch een geweldige vrije markt, als de prijzen voor je worden vastgesteld, de tarieven jaarlijks minder stijgen dan de inflatie, als je wurgcontracten niet kunt weigeren omdat je geen vuist kunt maken en je je alleen mag onderscheiden van andere collega’s door méér en nog uitgebreidere rapporten, vragenlijsten en enquêtes in je eigen tijd in te vullen. Ooit uitgerekend hoeveel je werkelijk per (gewerkt) uur verdiend ?
Werken voor 30 euro bruto per uur vind ik al niet normaal voor een HBOer; op MBO niveau verdient een kapster zo al 16 euro in 20min (24/half uur) en die hebben niet zoveel verplichte cursussen,overlegjes, administratieve lasten ed.

Het doe-vak verdwijnt steeds meer. De volgende stap is al aangekondigd: verenigt u in een soort holding met daaronder allerlei soort bv-tjes waarin je je kunt inkopen om nog iets te mogen behandelen. Een structuur die volgens mij erg veel lijkt op de KNGF-structuur, maar die we mooi zelf mogen uitvinden, regelen, betalen, besturen en beheersen…naast je werk vanzelfsprekend of je huurt toch gewoon iemand ervoor in ? Waar hebben we dat KNGF nog voor en waar betaal ik die lui nog voor ?

En waar werk je nog voor ? Arbeidsvreugde is het kostbaarste goed. Ik heb bewust gekozen voor een praktisch vak. Laat iemand, die manager wil spelen dat alsjeblieft doen. Wordt fijn master, als die titel je ego streelt. Mijn patienten komen voor de aandacht, de menselijkheid, de tijd, de interesse en een behandeling. Door de DTF kan je merken dat de mensen juist dat missen bij hun huisarts. Niet voor niets is ons behandelgemiddelde sindsdien enorm gekelderd.

Fysiotherapeut blijf bij je leest ! En laat niemand ons vertellen wat ons vak moet inhouden of waard is.

Rob

[Peter van der Salm]

Francis wrote …

Beste Peter,
Wat anders dan een “doe”-vak is ons beroep dan?
Administrateur? Vergadertijger? Overlegfetishist?
Daar hoef je geen fysiotherapeut voor te zijn, dat kan elke ambtenaar, die overigens al dat soort regeltjes voor ons verzint (begrijpelijk, want anders heeft de man geen werk meer).
Wat de fysiotherapie (en de andere “echte” beroepen in de gezondheidszorg) onderscheidt van de ambtenaar en de manager is nu juist datgene wat die laatsten niet doen èn kunnen: iets doen met een patiënt.
Al het overige is ballast, die veel te veel tijd rooft die je aan je patiënt zou willen besteden, en waarvan het overgrote deel overbodig en zeker niet gericht op het welzijn van je individuele patiënt is.
En verder: die “beloning” behoren we te verdienen met ons èchte werk, niet met red tape.

[Peter van der Salm]

[quote]
Beste Peter,
Wat anders dan een “doe”-vak is ons beroep dan?

Beste Francis,

Fysiotherapie is het onderzoeken en begeleiden van belemmeringen van natuurlijke herstel- en aanpassingsprocessen van het menselijk bewegend functioneren, met als doel bij te dragen aan kwaliteit van leven door middel van advies, bewegingstherapie, massagetherapie en fysische therapie i.e.z.
Hierbij worden de uitgangspunten van EBP en de rehabilitation cycle gehanteerd.

Sla een pagina ‘Fysiotherapeuten’ open in een willekeurige Gouden Gids, en je ziet hoe ons doe-vak in strijd met het bovenstaande is.

Met collegiale groeten,
Peter van der Salm.

[Peter van der Salm]

Beste Rob Knyper,

Afgezien van het wankele kwaliteitsbeleid van twee kanten, probeer eens door de bril van een macro-econoom naar ons beroepsveld in de eerste lijn te kijken om te analyseren hoe de machtsverhoudingen en de logische gevolgen daarvan liggen.

‘Mijn patienten komen voor de aandacht, de menselijkheid, de tijd, de interesse en een behandeling.’

Heb je al eens aan je patienten gevraagd wat ze hiervoor uit eigen zak willen betalen indien er geen verzekering zou zijn?

[Knyper]

Beste Peter,

Ik vind het erg jammer, dat jij je vak en werk zo afhankelijk maakt van zorgverzekeraars en politiek gekonkel. Zowel zorgverzekeraars als politici zien de zorg enkel als kostenpost en die wordt voortdurend uitgeknepen. Ze vinden steeds weer iets anders waar jij aan moet voldoen, anders krijg je weer minder vergoeding. En hoe meer je doet, hoe minder waardering je krijgt.

Ik zie het al voor me, dat je een loodgieter vraagt bij je thuis te komen voor een reparatie. Als hij goed en wel binnen is, biedt je hem een kop koffie aan en vertelt hem op welke voorwaarden hij mag werken en als hij dat niet doet dat je dan natuurlijk minder betaald. Wat denk je, drinkt die loodgieter z’n koffie nog op ? Van hem kan jij de pot op. Hij bepaalt toch zeker hoe hij/het werkt ? En wat doet de fysiotherapeut in de vrije markt ?

De fysiotherapeuten tonen geen eenheid, zijn zeer slecht voorbereid (ons Amersfoortse clubje ziet niets aankomen) en maken zich daarmee tot gewillig slachtoffer.Wat het gevoel van de enkeling alleen maar versterkt: ik doe het lekker stiekem alleen, want mij gaat het toch goed ?

Ik vind dat de fysiotherapie moet staan voor z’n eigen vak. We hoeven de politiek en de zorgverzekeraars helemaal niet te bewijzen, dat fysiotherapie werkt. Laat ze er zelf maar achter komen, dat de 2-minuten-huisartsbezoekjes, pillen, injecties en operatieve ingrepen die zij zo graag in stand willen houden niet de oplossing zijn. Eens in de 10 jaar gaan ze opeens op zoek naar preventieve zorg of goedkopere zorg met dezelfde resultaten. En de fysiotherapeut zwelgt in zijn geluk, dat hij nu opeens wel gevraagd wordt.

De tandartsen hebben al jaren geen contract en de clienten gaan er toch braaf elk jaar weer heen. Een pil dempt toch ook kiespijn ? En heb jij je wel eens afgevraagd of mensen de tandartskosten zelf zouden betalen als er geen verzekering zou bestaan ? En hetzelfde geldt voor nieuwe zorgverleners als chiropractici, homeopaten, orthomoleculaire manueel therapeuten, e.d. Er is kennelijk vraag naar van clienten en de zorgverzekeraars bieden dekking aan. Het lijkt wel marktwerking.

Volgens mij is de enige oplossing de zorgverzekeraars met z’n alle voor het blok te zetten: eind van het jaar vallen de verzekeringsvoorstellen bij de mensen op de mat en kiezen de mensen voor een pakket waarin fysiotherapie gedekt is. De fysiotherapeuten tekenen en mass geen enkel contract. De zorgverzekeraar moet dan wel zorg inkopen bij niet-gecontracteerde zorgverleners. En ik geloof ook wel dat het eerst zwaar wordt voor de fysiotherapie, maar naar het voorbeeld van Nieuw Zeeland en onze eigen tandartsen trekt dat wel weer bij. We zijn wel voor eens en altijd af van gekonkel, unfaire wurgcontracten en onwerkzame regeltjes van dure zorgmanagers die alleen maar achter een bureautje statistiekjes kunnen maken om te kijken hoe zij jou fijn kunnen uitknijpen om hun riante vergoedingen te rechtvaardigen.

En dan kunnen wij eindelijk doen waar we goed in zijn: mensen behandelen, op een menselijke manier.

[Francis]

[quote]
[quote]
Beste Peter,
Wat anders dan een “doe”-vak is ons beroep dan?

Beste Francis,

Fysiotherapie is het onderzoeken en begeleiden van belemmeringen van natuurlijke herstel- en aanpassingsprocessen van het menselijk bewegend functioneren, met als doel bij te dragen aan kwaliteit van leven door middel van advies, bewegingstherapie, massagetherapie en fysische therapie i.e.z.
Hierbij worden de uitgangspunten van EBP en de rehabilitation cycle gehanteerd.

Sla een pagina ‘Fysiotherapeuten’ open in een willekeurige Gouden Gids, en je ziet hoe ons doe-vak in strijd met het bovenstaande is.

Met collegiale groeten,
Peter van der Salm.
[/quote1256939944]

Beste Peter, wat ik mis in bovenstaande definitie is naast “onderzoeken” en “begeleiden” het begrip “behandelen”.
Dat nu is voor mij die kwestie van “doen”. Handen uit de mouwen. Niet schrijven, toetsenborden, muizen, of kleppen met deze of gene, maar behandelen.
Lijsten invullen, EPD’s invoeren kan iedereen, daar hoef je geen fysiotherapeut voor te zijn; dat kan iedere pennelikker. We doen dat ook niet omdat we vinden dat dat voor ons behandelen nodig is, maar omdat de buitenwacht (i.c. de ambtenaren van het ministerie en de verzekeraars, wier beroep uit niets anders bestaat dan lijsten invullen en regeltjes verzinnen) ons dat oplegt. Die wantrouwen ons nog steeds en willen een permanente verantwoording over onze behandelingen. Dat we dat accepteren is juist nog het meest verbazingwekkende van deze hele geschiedenis.
E.e.a. heeft niets, maar dan ook niets van doen met daadwerkelijk kwalitatief de juiste keuzes voor je patiënten maken en de juiste behandelingstechnieken met de juiste vaardigheid uit te voeren.

Al die rapportages en die zinloze en tijdrovende lijsten van het ITS inzake Kwaliefy (overigens zelden zo’n onnozele benaming gezien, maar dit ter zijde) leveren mij of mijn patiënten weinig meer op dan een muisarm.

Met beste groeten,
Francis

[AdeM]

JAAAA NIEUWE VERENIGING. De huisartsen hebben er ook 2 (LHV, NHG) , met pragmatische onderhandelings- technieken, korte lijnen en véél goedkoper dan de duizenden euro’s die naar het KNGF gaan voor???. Uit het jaarverslag 2008 blijkt dat aan de directie (dus niet het bestuur) al 400.000 euro wordt uitgegeven aan salaris. Weet u wie de directeur van het KNGF is?. De uitgaven van het KNGF komen tenslotte veel wel uit publieke gelden en worden slecht besteed om onze belangen te behartigen. Wat doet die ijdele bestuursvoorzitter Bas E. eigenlijk als niet hulpverlener bij het KNGF? Het enige waar hij mee bezig is of zijn stropdas wel goed zit. Dus sluit aan bij een nieuwe vereniging die wel in de veranderende zorgmarkt anno 2009 kan opereren en niet zo complex, duur en log is als het KNGF.

[Francis]

[quote]
[quote]
Beste Peter,
Wat anders dan een “doe”-vak is ons beroep dan?

Beste Francis,

Fysiotherapie is het onderzoeken en begeleiden van belemmeringen van natuurlijke herstel- en aanpassingsprocessen van het menselijk bewegend functioneren, met als doel bij te dragen aan kwaliteit van leven door middel van advies, bewegingstherapie, massagetherapie en fysische therapie i.e.z.
Hierbij worden de uitgangspunten van EBP en de rehabilitation cycle gehanteerd.

Sla een pagina ‘Fysiotherapeuten’ open in een willekeurige Gouden Gids, en je ziet hoe ons doe-vak in strijd met het bovenstaande is.

Met collegiale groeten,
Peter van der Salm.
[/quote1257625970]

Beste Peter,

Als ons “doe”vak inderdaad in strijd is met de hierboven aangedragen definitie (overigens een heel andere dan die ik ken) dan ondersteun ik die strijd van harte.
Ik voel mij in ieder geval niet verplicht aan een definitie, waarmee iemand ergens ooit ons vak heeft geherformuleerd.

Waar genoemde definitie zijn oorsprong vindt weet ik niet maar ik stel mij sowieso al teweer tegen de postmoderne opvatting van het “begeleiden” in plaats van het “behandelen”.
Wie ooit het idee heeft opgevat dan men vooral zijn patiënten niet moet aanraken (“hands off”), laat staan behandelen, kan nooit een echte fysiotherapeut zijn geweest.
Overigens is het voor mij onduidelijk op welke manier men met bijvoorbeeld massage kan begeleiden i.p.v. behandelen.

Groet, Francis

[Rob Hendriks]

Beste Peter,
Ik heb dat regelmatig aan patienten gevraagd. De patient heeft geen enkel probleem om een behandeling zelf te betalen (behalve als de buurman het gratis doe wat in de grote stad een stuk moeilijker is) als er maar niet alleen op PC-tjes gewerkt wordt, eindeloze vragenlijsten (40 of meer vragen welke in vele KNGF richtlijnen verplicht zijn) moeten worden ingevuld, smart hoofddoelen en subdoelem moeten worden geformuleerd (in maat en getal) en ondertekend, CQ-index, tevredenheid enquetes etc… moeten worden ingevuld. De patient wil vooral een goede behandeling en antwoord op simpele vragen als ‘Wat heb ik, ‘Hoe lang gaat het duren en ‘Wat kan ik er zelf aan doen. Dit hebben wij al op school geleerd en/of in de bijscholingen c.q. specialisaties. Nee, niet de behandeling maar het dossier moet kloppen (zie eisen HCA auditing) en anders wordt je als een klein kind op eigen kosten teruggestuurd naar school en wordt je tarief bijna 30% gekort (Agis-Achmea).

PC Peut heeft gelijk. We zijn volledig doorgeslagen in administratieve handelingen. Meer tijd? Prima, maar dan moet deze ook vergoed worden. Wat doet het KNGF? Immer achter de feiten aanhollen. Bas Eenhoorn wil nu de verplichte audits gaan tegenhouden en Kwaliefy uitstellen. Zijn ze nou echt nu pas wakker geworden bij het KNGF?
Wij zoeken het zelf wel uit want de KWALITEIT moet nog beter en de behandeling nog meer MEETBAAR en WETENSCHAPPELIJK verantwoord.
Eerst denken en dan doen. Helemaal mee eens maar niet via eindeloos administratief geharrewar, protocollen met teveel vragenlijsten, metingen, tussentijdse evaluaties en bijstellingen van het protocol.

[Jip Driehuizen]

Ik zie deze discussie nu pas, maar die is wel uit mijn hart gegrepen. Blijkbaar wil niet iedereen die idiote ‘kwaliteit’- eisen volgen. Mijn kwaliteit kan ik alleen waarborgen door met zo min mogelijk van die idioterie mee te doen, en derhalve een lager tarief te accepteren. En dat met bijna 30 jaar ervaring. Waar staat ‘ervaring’ trouwens bij de indicatoren?
Er is geen beroepsgroep in de gz die zoveel moet registreren als wij. Huisartsen lachen zich een kriek met hun duidelijke, simpele en tijdbesparende SOEP… En zij gaan over leven en dood……
Komt die alternatieve beroepsgroep (en onderhandelaar) er nog of hoe zit het?

[Ben]

Het is bij mij altijd een tweestrijd…Enerzijds snap ik dat verslaglegging belangrijk is: vooral voor mezelf om te weten wat de klachten zijn, wat ik onderzocht heb, wat mijn conclusies zijn en wat ik aan behandeling gedaan heb met patient. Anderzijds vind ik dat de verslaglegging zeker geen stok moet zijn om mee te slaan, zoals nu gebeurd. Verder heb ik de laatste tijd mogen snuffelen aan Fysioroadmap: wat een gedrocht van een programma. Hier moet je dus echt administreren om het administreren…..Niet omdat ik er nu zo snel iets uit kan halen… Allemaal SMART, maar overzichtelijk??? Neeeee……

Kortom…ik blijf administreren wat ik belangrijk vind, en ga netjes mee in de kwaliefy trein…. Leuk is het niet…laat staan zinnig.

[vs]

Pas op pas op!
Als we zo doorgaan dan laten we ons in een situatie manipuleren waarbij we onsadministratief nog kunnen verantwoorden maar medischniet meer. Dit heet beroepsdeformatie en mag nooit gebeuren want dan zijn we midden in een maffiacultuur beland

George

[Guus Moors]

Wij zijn nu bezig met de meting van de kwaliteits indicatoren. Aanvankelijk dacht ik dat het een kwestie van wennen was aan een nieuwe situatie. Iets meer tijd reserveren voor invoeren van patienten gegevens is op zich goed te doen, dacht ik.

Praktisch gezien merken wij allemaal in onze praktijk dat het een heel stuk lastiger blijkt dan aanvankelijk gedacht werd. Afgelopen maand is er bijvoorbeeld een collega vertrokken. 1 juli komt er pas iemand anders voor in de plaats (weinig aanbod op dit moment). Het komt er dus op neer dat wij met z’n allen meer werken om het patienten aanbod op te kunnen vangen. We draaiden al overuren om de administratie op orde te houden. Nu komt er dus nog bij dat er meer patienten behandeld dienen te worden en meer administratie. Zo’n periode brengt ook met zich mee dat mensen vermoeid beginnen te raken. Patienten behandelen gaat op zo’n moment voor de administratie. We zien nu dat we achter beginnen te lopen met onze administratie.

Wat me daarnaast nog het meest stoort is het feit dat ik de hele dag een zoem in mijn achterhoofd hou dat er nog administratie gedaan dient te worden. Dit viel me pas op toen ons computer systeem 2 uur buiten werking was. We konden op dat moment niet administreren. Ookal wist ik dat ik daarna het een en ander in te halen had, voelde het als een OPLUCHTING! Helaas van korte duur…

Ik vraag me ten zeerste af waar dit heen gaat. Het zal in ieder geval een hele periode gaan kosten om onze manier van werken aan te gaan passen. Op zich vind ik dat niet erg, maar de ene varandering na de andere en enkele onzekerheden op dit moment zorgen ervoor dat er teveel energie verspild wordt. En die energie heb ik al hard nodig om mijn patienten goede zorg te kunnen blijven verlenen.

Ik ben erg beniewd naar hoe anderen met deze uitdaging kampen. Hoe lossen jullie het op? Behandelen jullie 5 min korter? blijven jullie na het werk nog een half uur administreren? Werken jullie thuis verder?

[Francis]

Beste Guus,
Ik ben het volkomen met je eens. De krankzinnigheid van het invullen van al die ervaren functieproblemen, VAS scores, aard en ernst van de aandoening, tenminste twee meetinstrumenten invoeren, ICF onzin, doelstellingen, protocollen, het overal vinkjes neerzetten en al die andere tijdvretende flauwekul, die slechts bedoeld is om de verzekeringsmaatschappijen hun zin te geven, leidt bepaald niet tot het beter behandelen van je patiënten. Integendeel, het gaat er ten koste van, want na al die red tape komt het onderzoek op de laatste plaats, als een snelle afsluiting van het EPD.
Inderdaad, ik werk nadat de laatste patiënt vertrokken is ook nog eens tenminste 1 uur door om die verzekeraars tevreden te stellen en dan kost mij dat ook nog per nieuwe patiënt 1/2 uur extra. En dan verzin ik nog eens de helft ter plekke erbij, want ik vind het waanzinnig een patiënt een uur lang door te zagen over zaken waarvoor hij helemaal niet bij mij gekomen is. Nee hij heeft zijn schouder gebroken of zijn enkel verstuikt en hij verwacht een gedegen onderzoek en behandeling of een enkeltape waardoor hij morgen weer op pad kan, en niet het dooremmeren over zaken die voor hem helemaal niet interessant zijn.
Ik verontschuldig me dan ook altijd bij de patiënt dat ik hem zoveel moet vragen als ik weer eens zo’n PSK lijst (mèt scores!) met hem doorneem.
Heb jij ook dat je die vraag over die sexuele activiteiten automatisch overslaat? Waarom staat dat er trouwens in? Waarom staan al die andere dingen er trouwens in?
Zie jij een tandarts twee meetinstrumenten gebruiken als hij een gaatje bij je wil vullen? Vraagt hij je ooit om een VAS score voor je pijn?
Nee, een groot deel van het plezier dat je nog aan dit vak kon ontlenen is met de komst van al die richtlijnen wel verdwenen.

[Phytalis]

Beste Bloggers,

Deze discussie duikt in verschillende vormen steeds opnieuw op. Ik begrijp de verschillende uitgangspunten, maar toch zie ik in financiering en verantwoording een duidelijke disbalans. Ik sprak recentelijk een orthopedisch chirurg die vanuit zichzelf erg betrokken is bij verslaglegging. Hij gaf zelf aan een complete ‘database debiel’ te zijn. Hij is volgens eigen zeggen vanuit zichzelf gepassioneerd. Ook in overdrachten e.d. vindt hij het gedegen vastleggen belangrijk. Hij zoekt naar de hoogste kwaliteit en daar hoort gedegen verslag leggen in zijn optiek bij.

Ieder zijn vak
Omdat hij zo uit zijn eigen passie sprak, vroeg ik natuurlijk of dat ook door de verzekeraar (al dan niet) dwingend werd opgelegd. Zijn directe reactie was verontwaardiging en onbegrip. “Nee natuurlijk niet, hoe kan de zorgverzekeraar nu bepalen wat de beste ingreep en nabehandeling is: ieder zijn vak!”, was zijn antwoord. Uiteraard gaf ik aan dat dit binnen de fysiotherapie wel het geval is.

Nu merkte hij wel dat verzekeraars steeds meer inzicht wilde krijgen in het verloop, maar dat daar geen sprake van kan zijn. Zijn vereniging heeft daar al eerder op gereageerd. Vanuit deze man begrijp ik dat er op dit moment er geen enkele druk voor de orthopedisch chirurg is om vast te leggen en al zeker niet voor een speciaal tarief.

Dat gegeven verbaast me wel. Fysiotherapie mag best kritisch bekeken worden, maar het is natuurlijk maar een kleine kostenpost binnen de zorg. Chirurgie zit qua kosten op een ander niveau. Hoe kan het dat zo’n kleine speler zoveel moet en daar waar het echt gaat over de penningen er geen eenduidig beleid is?

Oorzaken
Ik denk dat er drie oorzaken zijn. De belangrijkste: in de basisopleiding is de artsenopleiding een academische opleiding. Natuurlijk is orthopedie ook een echt doe vak, maar door de academische sferen zit de dokter in opleiding bij de jurist in opleiding en bij de politicus in opleiding enz. enz.. Zij zijn al vanuit de opleiding sterk verbonden via bvb jaarclubs of disputen. Vaak is het zo dat dit in het verloop van hun carrière deze academici beslissers worden. Zo wordt de een directeur van een ziekenhuis, de ander bij de zorgverzekeraar en weer een ander politiek leider. Zoals van Kooten en de Bie al zeiden: “Dit is WIBOCRISE.” Witte boorden criminaliteit. Daar waar het moeilijk wordt, helpt men elkaar. Dat is een ‘Gentlemen’s agreement’.

De andere belangrijke oorzaak is de positie van de fysiotherapie. Fysiotherapie heeft in het medisch spectrum geen herkenbare positie. Dat zorgt voor verdeling en onduidelijkheid naar buiten. Dat doet het vak geen goed. Luisterend naar enkele toonaangevende collega’s ben ik van mening dat de revalidatiegeneeskunde onze plek moet zijn. Het voert in deze lijn te ver om dat uit te werken (misschien aparte discussielijn).

De minder belangrijke factor: ons werk is niet een kwestie van leven of dood. We zitten in kwaliteit van leven. Tja als tijden zwaarder worden, is dat het gemakkelijkst schrappen. Fysiotherapie verkoopt wel dus biedt de zorgverzekeraar vanuit verkoopoogpunt wel fysiotherapie aan, maar bewaakt wel de kosten ervan (lees bezuinigt fors).

Fundament
Ik verwijt anderen niet zoveel. Een aantal factoren is gewoon moeilijk te sturen. Het enige waar het KNGF werk van zou kunnen maken, is werken aan onze identiteit. Dat betekent volgens mij: antwoord op de vraag: Waar hoort de fysiotherapie in het medische speelveld?

Doe vak, evidence based, kwalify zijn de discussies op de voorgrond. In mijn optiek is dat korte termijn gedachte en een achterhoedegevecht: redden wat er te redden valt! Het gaat niet om Master, het gaat niet om kwalify en het gaat ook niet om patiënttevredenheid. Het is zand in de ogen van de echte discussie: het gaat om het fundament en keuzes maken. Misschien eens tijd voor een fundamentele vereniging voordat fysiotherapie als alternatieve geneeswijze wordt weggezet?

Met vriendelijke groet,

Robert Hoogland

[Auteur]

Berichten