We hebben zo onze tradities in ’t Oosten. En ‘brommers kiek’n’ is daarvan een diepgewortelde. Ik was onlangs getuige van zo’n jeugdevenement. Rijen aan rijen met Puchjes, Zundappjes, Kreidlers en overige tweetaktvervuiling. Alles door elkaar. Ook de eigenaren, die van alle niveaus, gezindten en overtuiging waren. En maar kiek’n. En proaten. Veul proaten. Over brommers….
Praten doen fysiotherapeuten ook. Veul, pardon, veel. Dat viel me weer eens op tijdens de bijeenkomsten van de KNGF Ledentour die we op dit moment door het hele land houden. We peilen er de mening van onze leden mee, over belangrijke onderwerpen die richting moeten geven aan de modernisering van onze vereniging. Want dat het anders moet is duidelijk. De vereniging moet weer van en voor de leden zijn. Zij moeten bepalen wat mijn mede bestuursleden en ik moeten besluiten.
Het regent meningen. Wat me daarbij steeds weer opvalt is dat we nagelhard hetzelfde denken over heel veel onderwerpen. Lage tarieven? Iedereen vindt het een schande! Administratieve lastendruk? Doe er wat aan! Kwaliteit? Eén landelijk geldend register graag! Het KNGF? Moet veel meer doen voor de leden! Belangenbehartiging? Versterk onze positie!
En toch…..tijdens die Ledentour bijeenkomsten hoor ik de soms benarde situatie van individuele leden, hoor ik 2e lijns-collega’s hun belangen afzetten tegen die van de eerstelijns-leden (en andersom), hoor ik gespecialiseerde fysiotherapeuten hun positie voorop stellen, hoor ik loondienst-leden pleiten voor het aanpakken van praktijkhouders (en andersom)……..Ik hoor verdeeldheid, ik ervaar focus op de eigen belangen, ik zie los zand en ik bijt van frustratie in m’n autostuur op weg naar huis.
Al sturend dacht ik onwillekeurig aan die ‘brommerkiekers’. Ze zijn van alle niveaus, gezindten en overtuiging. Jong en oud. Ze hebben allemaal andere portemonnees en allemaal verschillende brommertjes. Maar ze zijn verenigd. Zelfs zonder vereniging. Ze komen, weer of geen weer, in massa’s tegelijk. Als ze maar kunnen kiek’n. Ze helpen elkaar met raad en daad. Geven elkaar tips. Val ze niet aan op geluidoverlast en milieuvervuiling. Ze verdedigen hun trots als één blok. Allen voor één. De onderlinge verschillen vergetend. Als vanzelf.
Het is moet toch mogelijk zijn dat fysiotherapeuten ook brommers kun’n kiek’n………..?
