Chronische pijn houdt mensen uit hun slaap, werkt verlammend in het dagelijks functioneren en brengt de patiënt van de ene hulpverlener naar de andere. De pijn kan vele oorzaken hebben. Voor een aantal van dergelijke problemen kan een nieuw soort tape, gecombineerd met een speciale aanbrengtechniek, uitkomst bieden.
Medical Taping Concept (MTC) heet de methode, die vanuit het Verre Oosten, via Amerika, is komen overwaaien. In Japan en Korea zijn de jaren zeventig van de vorige eeuw technieken ontwikkeld vanuit de gedachte dat beweging en spieractiviteit essentieel zijn om gezond te blijven of om van een ziekte te genezen. Spieren zijn immers bepalend voor bijvoorbeeld de bloed- en lymfecirculatie en de lichaamstemperatuur. Waar patiënten kampen met tekortschietende spierfuncties, dienen die geactiveerd te worden, en een stimulering van de spieren en het weefsel is dan een logische behandeling.
En zo is het medisch aanleggen van elastische ‘plakstrippen’ (curetape) ontwikkeld. Het is een uitgebreide techniek, want voor elke kwaal – voorbeelden: aangezichtspijn, vochtproblemen in de benen, slijmbeursontstekingen – is een aparte aanbrengmethode vereist.
Fysiotherapie Westrand in Roosendaal, is, samen met Fysiotherapie Gerdingh en Fysiotherapie Keve in Breda, een van de weinige West-Brabantse praktijken die het MTC al uitgebreid in de praktijk brengt. Een van de Roosendaalse fysiotherapeuten, Bruinie van Mulligen, is er zeer over te spreken: „De gebruikte tape is qua elasticiteit en gewicht te vergelijken met de menselijke huid. Het principe van de therapie is dat gebruik wordt gemaakt van de elasticiteit van de tape ten opzichte van de elasticiteit van de huid. Er ontstaan prikkels, die van invloed zijn op de last die je hebt van een onderliggend probleem.“
Tijdens de cursus die ze samen met dertig collega’s uit heel het land heeft gevolgd om de techniek onder de knie te krijgen, onderwierp een collega zich aan de therapie. Chronische hoofdpijnklachten verdwenen door de tape-methode, bij een ander eindigde de ernstige ischiaspijn.
Van Mulligen: „Als je die verhalen van toch altijd sceptische beroepsbeoefenaren hoort, opent dat zeer interessante perspectieven. En toen ik de methode voor het eerst in de praktijk toepaste, werd dat bevestigd. Het was bij een vrouw die met vakantie wilde gaan, maar die werd gekweld door hevige pijnen rond de heup, zodanig dat de vakantieplannen op losse schroeven kwamen te staan. Twee weken voor haar vertrek heb ik haar ingetapet, een week voor de reis nog eenmaal en tenslotte vlak voor vertrek nog. Ze heeft sindsdien geen klachten meer gehad en de vakantie is pijnloos verlopen.“
Lucie van de Brand (71) uit Roosendaal heeft een soortgelijke ervaring. Ze heeft al jaren chronische pijnen, aanvankelijk als gevolg van een ongeval in haar jeugd, maar de laatste jaren ook door een reeks operaties aan heupen en knie. En ze heeft last van artritis, chronische gewrichtsontstekingen.
Niet dat ze klaagt, maar ze merkt het wél. „Ze vroegen me laatst aan te geven hoe ik mijn pijn ervaar. Ik heb geantwoord dat ik mijn pijn een score zou geven van 8,5 op een schaal van tien.“
Het zijn niet alleen de geopereerde gewrichten die ze voelt, ook lichaamsdelen die ze moet gebruiken om knie en heupen te ontzien, doen zich voelen. Zo gebruikt ze krukken, waardoor haar schouders, nekspieren en bovenarmen onevenredig worden belast. Ze heeft last van de niet geopereerde knie, die extra wordt belast en ze heeft regelmatig last van kramp in haar voet, die ze op gezette tijden anders neerzet dan iemand die nergens last van heeft.
„Sinds ik de tape krijg, gaat het aanmerkelijk beter. Toen ik van de fysiotherapeut hoorde van de nieuwe therapie, riep ik dan ook ‘achter mekaar mee beginnen’. Eerst werd een knie en mijn pijnlijke voet ingetapet’ later de schouder. Het was verbluffend. Het lijkt net of er rust in de gewrichten of de erachter liggende spieren komt, en de pijn wordt aanzienlijk verlicht. Met zo’n tape kan ik meestal tien tot veertien dagen doen, maar de werking houdt daarna nog aan: het komt voor dat ik pas een maand later weer voor een nieuwe tape terug moet.“
Met het feit dat ze zelf voor de pleister moet betalen, kan Van de Brand niet zitten. „Je eigen gezondheid gaat boven alles, daar moet je niet op bezuinigen. Wie gezond is, kan ook anderen helpen, denk ik altijd. Dat ik 2,5 euro voor een kleine en vijf euro voor een grote tape moet betalen, vind ik geen enkel bezwaar.“
Door Paulus Smits
Bron: BN/Stem
In New Zealand heb ik pas een cursus gevolgd die hier erg op lijkt maar “Kinesio taping” heet. De intorductie cursus werd gegeven door de (Koriaanse) schrijver van “Clinic Therapeutic Applications of Kinesiotaping”. Erg interesante man en methode. Helaas was z’n Engels niet heel erg goed. Ik ben de boeken en video nog aan het bestuderen en heb de methode pas op enkele clienten in mijn fysiopraktijk toegepast met wisselend resultaat. Van weinig verschil tot uitstekend resultaat.
Collegae,
nieuwe ontwikkelingen zijn altijd welkom en interessant. Enthousiaste verhalen van patiënten en behandelaren zijn stimulerend voor iedereen die dagelijks in de praktijk voor complexe hulpvragen staat. Dit geld ook voor mij als fysiotherapeut. En mijn eerste gevoel is: he, dat wil ik ook gaan doen kan ik mijn patiënten goed helpen.
Het is een verdomd sterke geconditioneerde reflex die zich maar lastig laat bedwingen.
Maar wat is er nieuw aan wat hier wordt voorgesteld en hoe aannnemelijk is het dat het werkt?
Nieuw is niet dat een behandelmethode met een Oosters tintje en via buitenlandse wegen naar ons toekomt. De charme van ‘het andere’ is altijd aandacht trekkend.
Nieuw is niet dat een behandelvorm met ‘authority based’ bewijs ons wil overtuigen.
Nieuw is niet dat de groep patiënten met chronisch pijn de doelgroep is voor een enkelvoudige behandelvorm.
Nieuw is niet dat verklaringen voor de werking berusten op algemene uitspraken die niet berusten op bewezen werkings mechanismen gekoppeld aan de interventie.
Nieuw is niet dat effecten op een breed scala aan klachten en aandoeningen van toepassing zijn.
Nieuw is wel dat we als fysiotherapeuten met belangstelling en kritisch naar dit soort ontwikkelingen kijken vanuit meer dan ‘authority based’ bewijs. Als we dat niet doen is er in de afgelopen 15 jaar niets veranderd.
een vriendelijke groet,
Edwin de Raaij