Er is geen bewijs dat het dragen van heupbeschermers helpt om heupfracturen te voorkomen. Dat blijkt uit een nieuwe literatuurstudie, die is gepubliceerd in het British Medical Journal van vandaag.
- tekst gaat verder na deze advertentie -
Uit een eerdere Cochrane Review bleek dat er aanwijzingen waren dat heupbeschermers bij ouderen die in een instelling wonen effectief waren. Die studie is inmiddels vijf jaar oud. Onderzoekers van de universiteit van York hebben nu een nieuwe literatuurstudie uitgevoerd die dus uitwijst dat die effectiviteit achterhaald is.
Eerder was al aangetoond dat het dragen van heupbeschermers bij thuiswonende ouderen niet effectief is.
Â
Bron: Bijzijn
L.S.,
De titel van dit bericht had beter kunnen zijn:
(SafeHip) Heupbeschermers niet effectief.
Parker en collegae hebben in deze uiterst grondige meta-analyse 11 gerandomiseerde studies opgenomen die uitgevoerd zijn binnen verzorgings- en verpleeghuizen, waaronder:
6 studies met SafeHip
1 studie met HIPS protectors
1 studie met Safetypants
1 studie met KPH Heupbeschermer
2 studies met beschermers die inmiddels van de markt zijn gehaald.
In de studie met de HIPS protector trad een groter aantal fracturen op in de interventiegroep! De studie met de Safetypants heeft weinig waarde ivm het geringe aantal deelnemers (n=72).
De studies met de SafeHip laten een zeer wisselend resultaat zien. Kleine studies zoals van Harada et al (n=164) laten een fractuurreductie zien. Deze reductie is echter vanwege het geringe aantal deelnemers niet statistisch significant. Grotere studies, bijvoorbeeld van O’Halloran (2004) met 4117 deelnemers, laten geen verschil zien in het aantal heupfracturen tussen controle- en interventiegroep. Dit is niet verwonderlijk gezien het feit dat reeds in 1999 in Bone een biomechanische studie is gepubliceerd die laat zien dat de SafeHip zowel bij een normale als zware val de impact van de val maar beperkt weet te reduceren.
De enige heupbeschermer die als bewezen effectief (dus met een significante reductie in heupfracturen) in deze meta-analyse naar voren komt is de KPH heupbeschermer. In de studie van Kannus et al (2000) met 1800 deelnemer is een significante reductie van het aantal heupfracturen aangetoond.
De oplettende lezer zal wellicht opmerken dat mijn mening gekleurd is, omdat wij de KPH Heupbeschermer in Nederland hebben geïntroduceerd. Het feit blijft dat de studie van Parker met de nodige nuance beoordeeld dient te worden. En zoals de auteurs zelf al stellen “It is not possible to be sure that the different hip protectors used were of equal effectiveness…â€
Ik vertrouw op uw deskundig oordeel.
Met vriendelijke groet,
drs. ing. Ralf Leeuwenburgh
directeur Medlogics
Kijk,
Als bovenstaand verhaal klopt (en waarom zou het niet?) dan is dit een mooi voorbeeld van “publicatiebias”. De uitgever kiest titels die pakkend zijn. Hierbij geen rekening houdend met enige nuancering.
Met de titel “heupbeschermers niet effectief” trek je natuurlijk meer lezers dan met de titel “sommige heupbeschermers wel, andere niet effectief”……
Dit geeft maar weer aan hoe kritisch wij bepaalde zaken dienen te lezen en interpreteren.
Maar Rob, normaal heb jij altijd wel een link erbij met het oorspronkelijk onderzoek, waarom hier niet ?
Onderzoek moet je altijd zelf op waarde schatten. Dat weet een bewegingswetenschapper toch?
Link naar abstract. (Full text is vanaf $4 te verkrijgen)
These may not be effective, after all
The ageing of Western populations increases the incidence of people with hip fractures, with corresponding expectations of decline in function or mortality. By 2050 the worldwide annual incidence of hip fractures among elderly people will be 4.5 million, and prevention will be more important than ever.
There are three main pathways to preventing hip fracture. Firstly, Close and colleagues found in a randomised trial among community dwelling elderly people with recurrent falls that an interdisciplinary approach significantly reduced the risk of further falls. Patients assigned to the intervention group underwent a detailed medical and occupational-therapy assessment with referral to relevant services. Secondly, most hip fractures are due to osteoporosis, which is treatable. Frail elderly people may prefer, however, to avoid the possible adverse effects of osteoporosis drugs and to use non-pharmacological strategies to decrease the risk of hip fracture. As most hip fractures affect the greater trochanter . . .