Een nieuwe lichaamshouding en de zwaartekracht die je vooruit trekt. Chi-running belooft een einde aan blessures en vooral lekker soepel lopen.
De kracht komt vanuit het bekken, door de lage buikspieren aan te spannen. De rest van het lichaam is zo ontspannen mogelijk. Je belast de pezen en spieren in de hielen, schenen, kuiten en knieën minder. Ik heb al heel wat mensen op cursus gehad die dachten dat ze door een blessure moesten stoppen met hun favoriete sport. Nu lopen ze weer pijnvrij.
Bij chi-runners is het bovenlichaam gestrekt en het bekken naar voren gekanteld zodat de rug rechter wordt. De loper helt iets naar voren, waarmee het lichaamszwaartepunt voor de voeten komt. De zwaartekracht trekt de hardloper naar voren. Valkenburg: ,,Je zet niet af met je voeten. Door de zwaartekracht te gebruiken verandert rennen van zwoegen in lekker soepel lopen.’’
Door de basishouding kan de chi beter door het lichaam stromen, meent de Amerikaan Danny Dreyer, die chi-running heeft bedacht. Deze energie stroomt volgens het Chinese taoïsme in meridianen door het lichaam.
“Dat lijkt misschien zweverig,” zegt Valkenburg. ,,Maar als sportfysiotherapeut heb ik ook wel een nuchtere verklaring. Met deze houding staan de ruggenwervels in een evenwijdige stand, dat geeft ruimte aan het ruggenmerg en zorgt voor een betere doorbloeding en zenuwprikkeling.”
Bewust hardlopen is het belangrijkste bij chi-running. Valkenburg: ,,Bij de training leren we mensen aan te voelen wat het lekkerst loopt. Ze leren wanneer hun lichaam te moe wordt, zodat ze op tijd stoppen. Ook dat is een grote winst bij het voorkomen van blessures. Veel hardlopers zijn geobsedeerd door presteren en gaan door tot ze erbij neervallen.’’
Hardlopen is een blessuregevoelige sport. Volgens onderzoek van TNO heeft zo’n 40 procent van de lopers wel eens een blessure. Is chi-running echt het wondermiddel tegen blessures?
Sportarts Hans Smid denkt dat de techniek veel ellende kan voorkomen. “Als je goed op je houding let en zo ontspannen mogelijk probeert te lopen, verdwijnt de obsessie van altijd maar door willen gaan. Bovendien rennen vermoeide lopers vaak slordig. En dan ontstaan de blessures. Chi-runners spannen de rompspieren goed aan. Dat helpt om bij vermoeidheid de boel weer onder controle te krijgen.”
Bewust hardlopen is niet alleen een goede techniek voor beginnende lopers, denkt de sportarts. “Ervaren renners die geobsedeerd zijn door schema’s en zoveel mogelijk kilometers maken, gaan altijd maar door. Om te voorkomen dat pijntjes echte blessures worden, kunnen juist zij wel wat chi gebruiken.”
Door: Mensje Melchior
Bron: AD.nl
Om eerlijk te zijn, begrijp ik er helemaal niets van. Zoals ik het begrijp van de Amerikaanse website van de bedenker, wordt het bekken niet naar voren gekanteld, maar naar achteren (contra-nutatie). Daardoor wordt de wervelkolom helemaal niet goed in lijn gebracht, maar neemt de druk alleen maar toe. “…when leveling the pelvis, you lift up on the pubic bone…”. Dat je daar de knieëen mee ontlast kan ik me biomechanisch wel voorstellen. Van de rest begrijp ik helemaal niets en is volgens mij volledig in strijd met alles wat we weten over efficient en veilig hardlopen.
Zag net een nieuw artikel over dit onderwerp: Chirunning, alternatief of lapmiddel wat een aanzienlijk genuanceerdere kijk op de zaak biedt.